قربانی در منا یکی از واجبات حج تمتع که باید قبل از حج و بعد از رمی جمرات انجام بگیرد که حج‌‌گزار باید پیام‌های آن را درک کند.

به گزارش قم نیوز حجت‌الاسلام سید تقی قادری: یکی از واجبات حج تمتع که باید قبل از حلق(سر تراشیدن یا کوتاه کردن) و بعد از رمی جمرات انجام بگیرد قربانی درمنا است دراین مناسک حج چند پیام وجود دارد که حج‌گزار باید آن را درک کند و از ابراهیم خلیل(ع) اسوه عملی خویش قرار دهد.

نخستین پیام یادآوری بزرگترین وحماسه‌ساز ترین اوج تعبد به آستان قدس ربوبی است که ابراهیم(ع) پس از آنکه دریافت وظیفه‌اش ذبح تنها دردانه پسرش است به فرزندش گفت «قالَ یا بُنَیَّ إِنِّی أَرى‌ فِی الْمَنامِ أَنِّی أَذْبَحُکَ فَانْظُرْ ما ذا تَرى‌» و اسماعیل(ع) جوان تربیت شده هاجر نیز در اوج تعبد تسلیم محض گفت «قالَ یا أَبَتِ افْعَلْ ما تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِی إِنْ شاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِینَ» (صافات /۱۰۲).

حج‌گزار با تأمل در قربانی می‌آموزد راه تقرب به خدا عبور از چنین مسیرهای سخت است و خود را باید آماده برای آزمون‌های سخت کند از همین رو قرآن کریم قربانی در منا را از شعائر دانسته و می‌گوید: «والبدن جعلناها لکم من شعائر الله»(حج/۳۶) و شترهای چاق را برای شما از شعائر الهی قرار دادیم.

پیام دوم قربانی کسب تقوا و یافتن راه تقرب به خداست یعنی حج‌گزار می‌آموزد این عمل ابراهیم(ع) واسماعیل(ع) از این نظر قداست و حرمت پیدا کرده که در اوج اخلاص و پاکی انجام گرفته بود پس غرض از قربانی صرف ریختن خون یا کشتن گاو وگوسفند نیست بلکه کسب اخلاص و تقرب به خدا است از همین رو در آیه ۳۷ سوره حج آمده است «لَنْ یَنالَ اللَّهَ لُحُومُها وَ لا دِماؤُها وَ لکِنْ یَنالُهُ التَّقْوی‏ مِنْکُمْ».

پیام سوم قربانی بریدن حلقوم دیو طمع است یعنی حج‌گزار هرچند با قربانی کردن گاو، شتر وگوسفند حلقوم آنها را می‌برد ولی می فهمد غرض اصلی بریدن حلقوم طمع به مظاهر دنیوی از نفس است.

پیام چهارم از وجه اللهی به وجه الخلقی رسیدن است یعنی حج‌گزار واقعی آن است که به همان اندازه در سلوک معنوی بسر می‌برد از دستگیری خلق خدا که عیال الله هستند غافل نشود و به کمک محرومان بپردازد از همین رو حج‌گزار موظف است گوشت‌های که از طریق قربانی در منا جمع می‌شود را به تهیدستان برساند چراکه در آیه ۳۶ سوره حج آمده است «فَإِذا وَجَبَتْ جُنُوبُها فَکُلُوا مِنْها وَ أَطْعِمُوا الْقانِعَ وَ الْمُعْتَرَّ کَذلِکَ» چون قربانی به خاک افتادند و پهلوی آنها آرام گرفت، از گوشت آنها بخورید و مستمندان قانع و فقیران را نیز اطعام کنید.

انتهای پیام/ 137