رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی: به‌هرحال این یک سؤال است که؛ جناب پاپ، در این سفر به این منطقه چرا؟ و میان تمامی کشورهای دنیا، عراق چرا؟ و چرا اکنون؟!

به گزارش قم نیوز به نقل از  روابط عمومی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، استاد علی‌اکبر رشاد امروز در آغاز درس خارج فقه القضاء در واکنش به سفر سه‌روزه پاپ فرانسیس، رهبر کاتولیک‌ رم به کشور عراق در روز 5 مارس (15 اسفند) به ارائه نکاتی پرداخت.

آثار مثبت روابط اصحاب ادیان

رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی اظهار داشت: در ابتدای درس امروز لازم می‌دانم به‌مناسبت سفر جناب پاپ به کشور همسایه ما عراق، به‌عنوان کسی که سالهای متمادی در جریان دیپلماسی بین‌الادیانی و گفت‌وگوهای بینادینی و بینامذاهبی حضور داشته و نقش ایفا کرده است، و در سراسر جهان در همایشها و کنفرانسهای گوناگون در مراوده با ادیان و مذاهب و مسالک معنوی مختلف شرکت و مشارکت فعال داشته است، دوسه نکته‌ای را عرض کنم.

وی افزود: این سفر حاوی جهات و نکات مثبت گوناگونی است، چنان که می‌تواند این رخداد از بعضی حیثیات جای تأمل نیز باشد.

اصولاً این‌که:

‌1ـ رهبران ادیان و اصحاب مذاهب به نقاط مختلف عالم سفر کنند و با مقامات و مردمان مناطق مختلف تماس بگیرند و گفت‌وگو کنند امر مثبت و مستحسنی است.

‌2ـ این‌که میان ادیان و مذاهب موجود خاصه ادیان توحیدی، تعاملات مثبت و روابط فعالی برقرار باشد و از رهگذر دیپلماسی دینی در جهت حل مسائل جهان و مناطق و کاهش آلام بشر و ملل مظلوم و مستضعف گام برداشته شود خوب است.

3‌ـ سرکشی اصحاب ادیان به پیروانشان در هر نقطه عالم سنت پسندیده‌ای است.

‌4ـ ملاقات و مواجهه رهبران تراز اول ادیان و مذاهب با هم با برنامه و اهداف خالص و سالم و مستقل از نفوذ اصحاب قدرت و ثروت، و به‌دور از اغراض سیاسی منفی پنهان بسیار کار باارزشی است و حتی لازم است، کاش مراجع بزرگوار ما هم به این سنت‌ها عنایت بفرمایند تا ملل مسلمان از مواهب و برکات این دست سفرها بهره‌مند شوند،
استاد رشاد ادامه داد: چرا که این دست ملاقاتها گاه می‌تواند بر فضای عمومی روابط پیروان ادیان و مذاهب و حتی مناسبات بین دولتها تأثیرگذار باشد، و بسا مایه ارتقاء آرامش و امنیت مناطق و باعث افزایش صفا و صمیمت بین ملل و دول مختلف گردد.

ذکاوت مرجع اعلای نجف

این مدرس حوزه افزود: در این سفر قرار است جناب پاپ با مرجعیت اعلای شیعه در نجف نیز ملاقات داشته باشد که رخدادی بسیار باارزش و کم‌سابقه است. این‌که مرجع اعلای عراق از چنین ملاقاتی استقبال فرموده نشان‌دهنده هوشمندی، ذکاوت و کیاست حضرت آیت الله العظمی سیستانی (حفظه الله) است. قطعاً در ملاقات، معظم‌له با رهبر کاتولیکها که رئیس دولت‌شهر واتیکان نیز قلمداد می‌شود، نکات مهمی را به پاپ گوشزد و توصیه خواهند فرمود و چه‌بسا توصیه‌های ایشان روی رفتار جناب پاپ و دستگاه واتیکان و دول و ملل مسیحی مؤثر خواهد افتاد، و این جهت بسیار ارزشمند است.

نکات و جهات تأمل‌برانگیز

به‌هرحال؛ اینها بخشی از نکات و جهات مثبت و ارزشمند این سفر و سفرهایی از این دست قلمداد می‌شود لکن برخی نکاتی نیز وجود دارد که می‌توان و می‌باید مورد تأمل قرار گیرد و هرگز نباید از آنها غافل شد، به‌هرحال این‌که رهبر سریرمقدس و اسقف اعظم کاتولیک رم جناب آقای «خورخه ماریو برگولیو» ملقب به «فرانسیس» از میان حدود 200 کشور رسمی جهان، برای سفر، عراق را برگزیده است می‌تواند جای سؤال و تأمل باشد، ایشان از این سفر چه مقصود و اندیشه‌ای در سر دارند؟ اگر به پیشینه مواضع و سوابق جناب پاپ مراجعه کنیم می‌بینیم ایشان جزو اسقف‌های تندرو علیه مسلمانها تلقی می‌شده است و زمانی که ایشان بنا شد به‌عنوان پاپ انتخاب بشود این مطلب در فضای عمومی روابط بین‌الادیانی منعکس شد که ایشان با گفت‌وگوهای دینی موافق نیست و عملاً این مطلب آشکار شد و در اوایل کار ایشان، جریان گفت‌وگوهای دینی مختل شد، در حالی که بین مذاهب و ادیان گوناگون و به‌طور خاص بین متفکران ایرانی و اندیشمندان شیعی با مذهب کاتولیک مسیحی رم گفت‌وگوهایی جریان داشت و بنده نیز در آن حضور داشتم، تا مدتی مسئله گفت‌وگوهای فی‌مابین دچار اختلال شد تا به‌تدریج مجدداً این جریان احیا و فعال شد.

گفت‌وگوی ادیان یا هدایت مشرکان

تولیت حوزه علمیه حضرت امام رضا(ع) تأکید کرد: اصولاً در مجموعه گفت‌وگوهای دینی، به‌خصوص با طرفیت دستگاه واتیکان، به‌رغم آثار مثبت، برخی جهات منفی نیز دیده می‌شد، گفت: بنده این را به‌تجربه دریافتم که کمتر همایش و کنفرانس بین‌الادیانی برگزار می‌شد که پشت‌پرده آن، مردان سیاست و مقامات رسمی کشورها زمام کار را در دست نداشته باشند، و عناصری از سرویسهای اطلاعاتی و امنیتی دولتها، آشکار و پنهان در جلسات حضور نداشته باشند و اصولاً آن دستگاهی که به‌اصطلاح به شورای اسقفی یا پاپی گفت‌وگوی ادیان نام‌گذاری و شناخته شده است تا اوایل دهه شصت قرن بیستم (1963م) شورای هدایت مشرکان نام داشت و غرض آنها از مشرکان، مسلمین بود و بعد از آن بر اساس یک سیاست راهبردی آن عنوان به شورای گفت‌وگوی دینی تغییر نام یافت. تندرویها و بدرفتاریها و تعرضها و تعارضهایی که مسیحیت تندرو و افراطگرا در طول تاریخ با مسلمانان داشت و باعث شد وقایع تلخ بزرگی مانند جنگهای صلیبی و حمله‌های سپاه مسیحی به جهان اسلام به‌فرمان پاپها به‌بهانه کشورگشایی و سرکوب مسلمین اتفاق افتاد، که همگان در جریان حوادث مذکور قرار دارند و نیز آنچه داخل کشورهای مسیحی تحت اشراف و سلطه پاپهای زمان، حتی نسبت به خود مسیحیان و دانشمندان مسیحی در قرون وسطی واقع می‌شد، به‌یک‌باره دیگرگون گشت و سیاستی پیدا شد به‌عنوان «گفت‌وگوی ادیان»، این‌که در گفت‌وگوی ادیان چه اهدافی تعقیب می‌شود این بماند و من این موضوع را در یک سخنرانی چند سال قبل از این ـ زمانی که در حوزه علمیه قم کنفرانسی در این خصوص برگزار شده بود ـ اهداف پنهان این دست جریانها را توضیح داده‌ام.

چرا عراق؟ چرا اکنون؟

استاد رشاد ادامه داد: به‌هرحال این یک سؤال است که؛ جناب پاپ، در این سفر به این منطقه چرا؟ و میان تمامی کشورهای دنیا، عراق چرا؟ و چرا اکنون!؟ آیا بهتر نبود ایشان در زمانی که رئیس جمهور مسیحی آمریکا که به‌بهانه واقعه یازده سپتامبر، مدعی بود به‌الهام الهی به کشورهای اسلامی منطقه لشگرکشی کرده است(!) به این منطقه هجوم کرد و ملت مظلوم افغانستان و عراق را قتل‌عام کرد و به‌طور بی‌سابقه‌ای در سراسر منطقه اقدام به ایجاد پایگاههای نظامی و جاسوسی کرد(!) بهتر نبود دستگاه واتیکان به بوش می‌گفت: "تو به‌چه‌حقی ادعای الهام الهی می‌کنی؟"، خدا به کسی فرمان جنگ و ظلم نمی‌دهد، قتل‌عام و ویرانگری الهام نمی‌کند، خداوند الهام عدالت و صلح می‌کند! نباید جنایتهای جنگی و خشونت را به پای خدا گذاشت؛ آیا بهتر نبود در آن زمان پاپ به عراق و افغانستان به سفر می‌آمد و اظهار می‌داشت که "به نام مسیحیت، مسلمانان را قتل‌عام نکنید".

 آقای پاپ، سری به یمن بزنید

و اکنون بهتر نیست جناب پاپ فرانسیس در این میان، به یمن هم سری بزند و از آنجا به پشتیبانان رژیم سفاک و به‌ظاهر مسلمان و به‌باطن یهود که همگی مسیحی و غالباً کاتولیک‌اند پیام بدهد که "این منطقه را به بازار کاذب فروش سلاحهای مرگبار و آزمایشگاه تسلیحات کشتار جمعی جدید خود بدل نکنید؟" و آیا بهتر نیست ایشان به یمن به خاک و خون کشیده سفر کند و دستی به سر دهها هزار یتیم گرسنه و در حال احتضار یمنی بکشد که با سلاحهای کشتار مسیحیانْ والدینشان کشته شده‌اند و منابع و ذخایرشان نابود شده و خانه‌هایشان ویران شده، هستی‌شان از بین رفته است؟ و آیا آقای پاپ نمی‌داند که اگر دولتهای غرب مسیحی دست از پشتیبانی صهیونیستها و سعودیها در منطقه بردارند، جنگ تمام خواهد گشت و منطقه امن و آرام خواهد شد و ملتهای منطقه از شر آنها خلاص خواهند شد، و این دو دولت غدار و جبار نابود خواهند شد؟ جناب فرانسس چه اقدامی در جهت رفع و دفع جنگ و جنایت در مناطق مختلف از جمله این منطقه کرده است؟

چرا ترور فرمانده نابودی داعش را محکوم نکردید؟

این استاد حوزه ادامه داد: آیا ایشان که مدعی صلح‌طلبی‌اند، آیا بهتر نبود زمانی که همین عراق مورد هجوم آمریکا قرار گرفته بود لااقل یک بیانیه شدیداللحن می‌داد که "مردم بیگناه را نکشید" و ایشان که الآن در حال سفر به عراق هستند آیا جا ندارد که در گوشه سخنرانیهایشان اشاره کنند که چرا نیروهای آمریکایی اخیراً به نیروهای نظامی رسمی عراق که در حال حراست از مرزهای کشور خودشان بوده‌اند این حمله وسیع را کرده (و لابد به‌پیشواز جناب پاپ) و این‌همه جوان مؤمن و مدافع مرزهای کشور خودشان را در همین روزها قتل‌عام کرده‌اند، و کشته شدند تعرضی و تذکری بدهند؟! آیا جا نداشت که به آقای ترامپ مسیحی می‌گفت که "چرا یک فرمانده برجسته نظامی را که بزرگترین و گسترده‌ترین نقش را در نابودی داعش و جلوگیری از خشونت در منطقه و تجاوز به دیگر کشورها ایفا کرد، چرا ترور کردید و رسماً و با کمال وقاحت مسئولیت جنایت را پذیرفتید؟!" و چرا رئیس جمهور یک کشوری رسماً مدعی می‌شود و اعلام می‌کند که "شخصاً دستور دادم که فرمانده رسمی یک کشور را که مهمان یک کشور دیگر است ترور کنند"، آیا این دست جنایت‌ها جای اعتراض و یک پیام از سوی پاپ را نداشت؟

آقای پاپ، چرا حالا؟

رئیس و مؤسس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در پایان خاطرنشان کرد: البته که به‌هرحال با تمام این مسائل، تنها در حد یک گله است که عرض می‌کنم؛ آقای پاپ، چرا حالا؟ به‌تعبیر شاعر ایرانی که حالا که: «دارها برچیده خون‌ها شسته‌اند»! و جناب پاپ می‌خواهند قدم به سرزمین سوخته و ملت داغدیده عراق، عراقی که هزاران یتیمی که بر اثر ظلم مدعیان مسیحیت والدین خود را از دست داده‌اند، بگذارند!

ما از حضور جناب پاپ در منطقه استقبال می‌کنیم ولی اینها پرسشهایی منطقی است که عرض می‌کنیم و توقع داریم ایشان نسبت به این پرسشهای اساسی پاسخ بدهند.

پیام/ 137