قم نيوز
: قم نیوز: عشق به طبیعت که داشته باشی، زود از خواب بلند می‌شوی. خیر! از خواب می‌پری تا جانمانی، حتی اگر شب قبل هم ساعت دو خوابیده باشی! زمستان و تابستان هم فرقی ندارد...
سه شنبه ۱۴ ارديبهشت ۱۳۹۵ ساعت ۱۳:۲۱
کد مطلب : 37695
قم نیوز گزارش می دهد
ارتفاعات هلیل؛ بهشتي در دل كوير
ابوالفضل قيامي يكي از كساني است كه يد طولايي در پيمودن ارتفاعات استان و مناطق بكر قم دارد. او در تشريح اين خطه زيبا در دل كوير چنين مي گويد: ارتفاعات هليل «كوهي با ارتفاع ۲۲۷۶ متر در ۳۵ کیلومتری جنوب باختری قم واقع شده است. جهت کوه شمال باختری - جنوب خاوری بوده و قله آن از نظر جغرافیایی در ۵۰ درجه و ۴۸ دقیقه درازای خاوری و ۳۴ درجه و ۲۰دقیقه پهنای شمالی قرار دارد».
«چنان‌که در لغت‌نامه (دهخدا) آمده است، در ایران سه روستای بیدهند هست: بیدهند قم و بیدهند خوانسار و بیدهند نطنز. مردم بیدهند نطنز نام روستا را «وهند»، بر وزن سرشک، تلفظ می‌کنند. پیداست که در این تلفظ، «و» محرف و مخفف «وید» یا «بید» است. از اینکه «ها» ی وهند را به کسره تلفظ می‌کنند، معلوم می‌شود که ضبط صحیح بیدهند همان است که دهخدا آورده است: یعنی به کسر‌ها». هند به معنای طرز و روش و هنجار است (رجوع شود به مدخل «هند» در همین لغت‌نامه). «بید» به معانی گوناگونی آمده است (رجوع شود به این مدخل در همین لغت‌نامه). در بیرون روستای بیدهند نطنز تفرج‌گاهی است به نام «بالاویدیا». با توجه به واژۀ پهلوی و سنسکریت «وید»، که ریشۀ «دیدن» است، احتمالاً بالاویدیا به معنای منظر بلند است. بر این اساس، شاید «بید» در بیدهند هم «وید» بوده باشد؛ و بیدهند یعنی طرز دیدار. نیز محتمل است که منظور از «بید» درخت بید باشد؛ و در این صورت، بیدهند یعنی به کردار درخت بید، لرزان!»
روستاهای کرمجگان و بیدهند و ابرجس (از توابع بخش کهک)، سه روستای کوهستانی هستند که متصل به هم، در امتداد و در بستر یک رودخانه فصلی عریض، موسوم به دره باغ (در باغ کرمجگان) با باغات فراوان گردو شکل گرفته‌اند. کوه هلیل همچون یک دیوار بلند در امتداد و موازی این رودخانه بر دو روستای بیدهند و ابرجس سایه افکنده است. روستای بیدهند فاقد دشت است و تمام روستا مملو از باغات شخصی است که از دو قنات بالا (علیا) و پایین (سفلی) روستا آبیاری می‌شوند. (اصطلاح اهالی «قنات آب بالا» و «قنات آب پایین»).
البته قنات قدیمی دیگری بنام «فدرس» در بالا دست روستا، درست در مرز جدایی بیدهند و کرمجگان وجود دارد که هم اکنون بسیار کم آب است. در سالهای نه چندان دور که آب شهر قم با مشکل شوری فزاینده و غیر قابل تحملی روبرو بود، آب این قنات تامین کننده آب شیرین بخشی ازمردم قم بود. حتی جایگاههای فروش آب گالنی از این قنات در شهر قم وجود داشت. در سالهای گذشته غالب اهالی این روستا به قم و تهران مهاجرت کرده‌اند ولی بدلیل آب هوای بسیارعالی آن، اکثرا با ساخت خانه‌های ویلایی و باز سازی خانه‌های قدیمی، بین شهر و روستا در تردد هستند.
برای رفتن به بیدهند، دو مسیر وجود دارد: مسیر اول؛ جاده قدیم قم – کاشان است. از سه راهی لنگرود خروج از جاده اصلی، بطرف راست تغییر مسیر می‌دهید. با گذر از روستای خورآباد، صرم، ورجان، سیرو و کهک مجددا به یک سه راهی می‌رسید. ادامه مسیر بطرف روستای ابرجس و بیدهند و کرمجگان است. (سمت چپ، ادامه مسیر بطرف وشنوه و فردو است) مسیر دوم، جاده قدیم قم – اصفهان و عبور از کنار گذرشهرک پردیس بطرف ورجان است که ادامه آن همان مسیر قبلی است.
از کهک که گذر می‌کنی، کوه هلیل از دور بصورت یک دیواره با دو دماغه بلند، تقریبا قائم و با شیب تند خود نمایی می‌کند و برای صعود به قله باید یکی از این دو دماغه را انتخاب کنید.
برای مسیر اول که آسان‌تر و نزدیک‌تر هم هست، باید وارد روستای ابرجس شوید. در انتهای روستا قبرستان و امامزاده وجود دارد که محل مناسبی برای پارک وسایل نقلیه گروه است. از این قسمت، از مسیر دشت و طی تعدادی تپه‌ها و دره‌های کوچک و بزرگ به دماغه اول می‌رسید که از یک شیار غالبا سنگی به قله می‌رسید.
برای مسیر دوم که طولانی‌تر و قدری دشوار‌تر است، باید وارد روستای بیدهند شوید و تا آخر روستا بطرف کرمجگان حرکت کنید. درست در انتهای باغات بیدهند و ابتدای باغات کرمجگان یک سه راهی وجود دارد که مزرعه یا قنات فدرس در محل همین سه راهی است. وارد جاده خاکی بطرف راست می‌شوید و تا انتهای باغات بیدهند پیش می‌روید. جاده خاکی بطرف مزرعه «آب واسون» و مزارع دیگر روستا کشیده شده که در انت‌ها بطرف چاله گنبد و علی آباد می‌رود. جاده خاکی درست از پای دماغه دوم می‌گذرد. هرکجا که مناسب است وسیله نقلیه را پارک و به سمت قله حرکت می‌کنید.
بطرف قله که حرکت می‌کنید، با گذر از چند تپه و دره نه چندان بزرگ و عمیق با فراونی و گوناگونی گلهای صحرایی از جمله شقایق قرمز و زرد به دیواره صخره‌ای می‌رسید. آنقدر تنوع گیاهی وچشم انداز وجود دارد که عکاس که نباشی زیبایی طبیعت ترا عکاس می‌کند.
دماغه کوه از این منظر، دماوندی در ابعاد کوچک را در جلوی چشمانت جلوه می‌کند. منظری از هلیل که در هیچ گزارشی ندیدم. دیواره تقریبا قائم آن، صعود را غیر ممکن می‌کند. در سمت چپ یک دره و شیار وجود دارد و در سمت چپ قله، دیواره صخره‌ای باشیار‌ها ی متعدد. گروه ما برای صعود از دیواره‌های سمت راست و برای فرود آمدن شیار سمت چپ را انتخاب کرد. صعود نسبتا مشکلی بود و در بسیاری از قسمت‌ها بدلیل پرتگاهی و قائم بودن مسیر، نیاز به طناب وجود دارد که بر خلاف گروههای کوهنوردی دیگر، این گروه تقریبا فاقد امکانات فنی است كه اگر نبود کمک دوستان با تجربه تر و همیاری اعضاء نسبت به یکدیگر، امکان صعود وجود نداشت.
سختی مسیر با رسیدن به قله فراموش می‌شود. بالای این کوه، دشت نسبتا وسیعی است چندین برابر یک زمین فوتبال که از پایین اصلا چنین تصوری وجود ندارد. با چشم اندازی بسیار زیبا. تقریبا اکثر روستاهای اطراف با باغات و مزارع آن از این ارتفاع بخوبی قابل رویت است. رو به شمال که بایستی روستاهای بیدهند و کرمجگان و ابرجس و قباد بزن و کهک و میم و دستگرد و در سمت جنوب روستای علی اباد و چاله گنبد و مزارع امامزاده یحیی ترشنایی و قهک و چنار سوخته و بسیاری مزارع دیگر که نمی‌شناسم بخوبی و بدون دوربین قابل شناسایی است.
مسیربازگشت از یک دره و شیار با شیب تند ولی غیرصخره‌ای صورت گرفت که سنگریزه‌های حاصل از تخریب کوه قدری حرکت را دشوار می‌کند. ساعت بازگشت به شهر بین یک یا دو عصر بود.
کوهنوردی و طبیعت‌گردی لذتی دارد که تا طعم آنرا نچشید، وصف آن نتوانی کرد.
انتهاي پيام/130
آخرین عناوین
