قم نيوز : قم نگار: الناز قاسمی یکی از ستارههای جوان هندبال بانوان کشور است که توانسته خیلی زود به تیم ملی برسد و حالا به عنوان یکی از چند پدیده جوان هندبال کشور شناخته میشود.
این پاسور ۲۰ ساله خلاق و بااخلاق یکی از ارکان موفقیت تیم هندبال هدف پویان قم در لیگها و مسابقات مختلف است. گزیده گفتوگوی همشهری با این بازیکن آینده دار و افتخار استان قم از نظرتان میگذرد:
حضورتان در رشته هندبال چطور اتفاق افتاد؟ کلاس سوم ابتدایی بودم که یک دوره استعدادیابی هندبال در مدارس ناحیه ۳ انجام شد و از همان زمان به این رشته علاقمند شدم. تمریناتم را زیر نظر زهرا احمدی نیا آغاز کردم اما از حدود ۱۴ سالگی بهطور جدی این رشته را دنبال کردم و پس از حدود یک سال و نیم تمرین به تیم ملی نوجوانان دعوت شدم. حضورتان در تیمهای ملی چطور امکانپذیر شد؟ در سال ۹۰ با تیم ملی نوجوانان به مسابقات قهرمانی آسیا در ژاپن رفتیم و این نخستین تجربه بینالمللیام بود. پس از آن در رده سنی جوانان در مسابقات کشورهای در حال توسعه در ازبکستان نایب قهرمان شدیم.همچنین در مسابقات جوانان آسیا در قزاقستان هم در تیم ملی جوانان حضور داشتم. در اردوی تیم ملی بزرگسالان پیش از اعزام به مسابقات قهرمانی آسیا در اندونزی هم در فهرست تیم ملی بودم اما متاسفانه آسیب دیدم و نتوانستم به اندونزی بروم.
با توجه به اینکه خیلی زود در هندبال پیشرفت کردید برخورد خانواده با فعالیتهای ورزشی و سفرهای خارجی شما چطور بود؟ آنان مخالفتی نداشتند. البته در ابتدای کار مخالفتهایی بود زیرا شناختی از آینده این رشته برای خانواده وجود نداشت و به طور طبیعی درس را به فعالیت ورزشی ترجیح میدادند. اما از نظر درسی همیشه شاگرد ممتاز بودم و هرگز از این نظر مشکل نداشتم و به همین دلیل خانوادهام همه چیز را به اختیار من گذاشتند و حتی در مورد سفر خارجی هم مخالفتی از سوی خانواده وجود نداشت.
نقش خانواده را در پیشرفت ورزشی یک ورزشکار تا چه اندازه موثر میدانید؟ خانوادههایی هستند که سخت گیری میکنند و درس را به ورزش ترجیح میدهند اما به نظرم یک ورزشکار و به خصوص دختر علاقهمند به ورزش اگر در رشتهای مستعد است، خانواده باید با وی همکاری کند تا او بتواند در مسیری که انتخاب کرده موفق باشد اما موارد زیادی را دیدهام که یک ورزشکار خوب و باکیفیت به دلیل مخالفت خانواده ورزش را رها کرده است.
وضعیت تحصیلی شما چگونه است؟ دیپلم تجربی دارم و امسال در دانشگاه پیام نور در رشته تربیت بدنی تحصیل خواهم کرد.
تجربه حضور در قزاقستان برای تیم ملی جوانان تلخ بود. به عنوان عضوی از آن تیم نظرتان در مورد آن مسابقات چیست؟ هندبال یک بازی گروهی است و اگر ۵ بازیکن در زمین تلاش کنند و یک نفر روز بد خود را سپری کند، تیم نمیتواند نتیجه بگیرد. در مسابقات قزاقستان، بازیکنان قمی عملکرد بسیار خوبی داشتند اما در مجموع نتوانستیم تیم هماهنگی در میدان باشیم. در این دوره مشکلاتی پیش آمد که عملکرد تیم را تحت تاثیر قرار داد. مثلا مرضیه افشاری قد بلندی دارد و زمانی که توپ به وی میرسد فرصت خوبی برای شوت و گلزنی ۹۹ درصدی فراهم میشود اما زمانی که خانم احمدی نیا به عنوان مربی تیم راهکار میدادند که طوری بازی کنیم که توپ به مرضیه افشاری برسد و این بازیکن با توجه به فیزیک مناسب در موقعیت گلزنی قرار بگیرد، بعضی از بازیکنان در این دوره صحبتهای سرمربی را در میدان اجر ا نمیکردند. متاسفانه در تیم ملی جوانان، کسی را نداشتیم که از نظر روانی روی تیم کار کند و در تیم همبستگی وجو نداشت. ما توقع داشتیم سرپرست نقش پررنگتری ایفا کند ، اما کار به جایی رسید که تیم وقتی به ایران برگشت به حدی اختلاف ایجاد شده بود که هیچ یک از بازیکنان با هم خداحافظی هم نکردند و همین مسائل نقش مهمی در صعود نکردن تیم ملی به جام جهانی داشت.
در بعد فنی، سرمربی تیم را تا چه اندازه در نتایج کسب شده موثر میدانید؟ به هر حال همه مربیان زحمت خود را کشیدند اما واقعیت این است که در مربیگری تیمهای ملی نیازمند نوآوری هستیم و مربیان ما باید به روز باشند تا تیم ملی رشد کند. تیم ملی در چند سال اخیر رشد فوق العادهای نداشته و فدراسیون هندبال میتواند با استخدام مربی بادانش تری به فکر رشد این تیم باشد. تیمهایی در لیگ برتر هستند که مربی مرد دارند و برای مسابقات یک مربی زن معرفی میکنند و برخی از تیمهای قدرتمند و نامدار لیگ برتر به این شکل هستند که مربی تمرین دهنده مرد است. ما در لیگ برتر مربیان خوبی داریم اما در عین حال مربیانی نیز در لیگ هستند که از الفاظ نادرستی استفاده میکنند و از نظر فنی هم چیزی برای ارائه ندارند و دانش فنی آنان به روز نیست. فدراسیون هندبال باید به دنبال پرورش مربیان بااخلاق و به روز و جایگزین کردن آنها در بدنه تیمهای لیگ برتری باشد.
هدف پویان امسال در لیگ برتر حاضر است و یک پیروزی و ۲ شکست در کارنامه دارد. آینده تیم را چطور میبینید؟ هدف پویان از پایینترین دسته به لیگ برتر رسید. همه چیز به تلاش بازیکنان بستگی دارد. در آغاز لیگ برتر به این دلیل که بازیکنان ما برای اولین بار در شرایط بالاترین لیگ کشور قرار گرفته بودند کار دشوار بود و حتی همان بازی اول که بازیکن ملی بودم سخت بود. با این وجود برابر تیم پرمهره شهرداری سنندج در شرایطی که مستحق باخت نبودیم بازنده شدیم و در بازی با ذوب آهن نیز با تیمی بازی کردیم که از نظر تاکتیکی و تکنیکی تیم قدرتمندی بود و ۷ بازیکن ملی داشت. هنوز بازیهای زیادی در پیش داریم و امید زیادی وجود دارد که حتی از گروه صعود کنیم.
شرایط مالی هدف پویان و مشکلات مربوطه را چطور ارزیابی میکنید؟ مشکل اصلی تیم ما اسپانسر است و تا زمانی که یک تیم حامی مالی نداشته باشد نمیتواند در آرامش به تمرین و مسابقه بپردازد. در حال حاضر تیمهایی در سطح کشور فعالیت میکنند که بودجه سنگینی برای لیگ برتر اختصاص میدهند. هدف پویان به عنوان یک تیم بومی و دارای بازیکن ملی حامی مالی ندارد و اداره کل ورزش و جوانان در آخرین روزها پیش از شروع فصل، بخشی از نیازهای مالی تیم را تامین کرد. امیدوارم این مشکلات حل شود و برای هدف پویان ارزش بیشتری قائل شوند. با توجه به این مشکلات، چه شد که تیم را ترک نکردید؟ تیم ما یکدل است و سطح توقعات بازیکنان هم پایین است. هم من و هم چند بازیکن دیگر هدفپویان امسال میتوانستیم تیم را ترک کنیم و به تیمی بپیوندیم که قرارداد مالی خوبی هم داشته باشیم اما خواستیم که در تیم شهرمان بمانیم و در کنار دوستان و مربیمان باشیم. درست است که بیشتر تیمهای لیگ برتری قرارداد مالی دارند اما برای من و اعضای هدف پویان، تیم بودن و همبستگی مهم است. در هدف پویان منیت وجود ندارد بلکه همه بازیکنان و اعضای تیم یکدل هستند و به همین دلیل تاکنون تیم موفقی بودهایم و این موفقیت را تا قهرمانی در لیگ برتر در آینده ادامه خواهیم داد.
اهداف آینده شما چیست؟ میخواهم همراه با هدف پویان و خانم احمدینیا به عنوان یک مربی پرتلاش که برایم زحمت کشیده است در قله هندبال ایران قرار بگیرم. دوست دارم روزی همراه با هم تیمیها و مربیانم در یک تیم خارجی بازی کنم. تیم ما تیم همدلی است و در چند سال آینده میتوانیم بهترین تیم ایران باشیم.
و حرف آخر؟ خانوادهام نقش مهمی در موفقیتهایم داشتهاند و میخواهم از صمیم قلب از پدر و مادرم تشکر کنم. آنها همیشه مشوق من بودهاند و من را تنها نگذاشتهاند. بدون زحمات خانم احمدی نیا هرگز به این جایگاه نمیرسیدم و صمیمانه قدردان وی و سرپرست زحمتکش تیم هدف پویان خانم حسینی هستم. امیدوارم همه ما همراه با هم به افتخارات بزرگتری برسیم.