قم نيوز : قم نگار: بازیگر تئاتر قمی با بیان اینکه چند سالی است که حمایتها از تئاتر در قم به صفر رسیده، میگوید: این روند سبب مهاجرت استعدادهای این عرصه به تهران شده چرا که در شهرهای خود مظلوم واقع میشوند.
به گزارش قم نگار، همه چیز آماده یک تئاتر خوب است. بازیگران حرفهای، متن قوی، دکور استاندارد و حتی سالن تئاتری که جزء سالنهای معدود مجهز استان قم است، همه اینها در کنار موضوع عاشورایی نمایشنامه آدم را برای تماشا جذب میکند.
اما حسی که در بازیگران «برگُزین» دیده میشود، فراتر از این صحبتها است. گویا این هنرمندان به آستان اهل بیت (ع) دلبستهاند و به سالن و تماشاگر و محیط اطراف توجهی ندارند و برق عشق در نگاهشان موج میزند.
نمایشی برای صندلیهای خالی سرم را بر میگردانم تا از حال دیگران با خبر شوم اما عرق سردی بر پیشانی من مینشیند. من که تا کنون حواسم به نمایش بود از اینکه اطرافم خالیاست بیخبر بودم. شاید به خاطر اینکه خیلی وقت است به تماشای تئاتر نرفتم.
تنها هفت نفر برای تماشایی تئاتر آمدهاند. اگرچه تبلیغات در سطح استان کم نبوده اما علت اصلی این همه بیمهری به هنرمندان این نمایش چیست؟ اگرچه هیچ مانعی حتی پیغام و هشدارهای مسئولان هم نتوانسته کارگردان و عوامل «برگُزین» را از ادامه راه منصرف کند و این هنرمندان با اهل بیت (ع) معامله کردهاند.
قم تنها دو سالن نمایش مجهز دارد احمد شریفی فرد کارگردان نمایش «برگُزین» از هزینههای بالای اجرای تئاتر خبر میدهد و اعلام میکند: در تمام این مدت صد بلیط به فروش رسیده و متاسفانه درآمد حاصل از بلیط فروشی در این چند روز اکتفای مخارج را نمیدهد چرا که از یک سو کرایه رفت و برگشت عوامل و وسایل و تجهیزات بسیار و از سوی دیگر وقت و فرصتی که طی این مدت صرف شده هرگز با این درآمد اندک قابل مقایسه نیست.
وی با اشاره به کمبود سالن برای تمرین تئاتر در قم تصریح میکند: در قم فقط دو سالن فرهنگسرای جوان و شهید آوینی است که از امکانات و تجهیزات برای اجرای نمایش برخوردار است و سالنهای دیگر حتی نور مناسبی ندارند.
وقتی از او میپرسم آیا باز هم قصد ادامه نمایش در قم را دارید، میگوید: من و گروهم از کودکی تمرین تئاتر را آغاز کردیم و باهم بزرگ شدیم. علی رغم این همه مشکلات توانستیم دوام بیاوریم اما با وجود مشکلات سالهای اخیر کار کردن در قم برای ما مشکل ساز است.
شریفی فرد میگوید: جشنواره بین المللی کودک و نوجوان، شرکت در دو دوره جشنواره تئاتر فجر، جشنوارهٔ ملی معلولین و تجربه اجرای عمومی در تهران را از جمله موفقیتها و تجربههای این گروه برمی شمارد.
احمد سلیمانی مسئول واحد هنرهای نمایشی حوزه هنری قم دراین خصوص میگوید: در حوزه هنری از بودجه کمی برخورداریم که تنها کفاف دورههای آموزشی خودمان را میدهد بنابراین امکان حمایت از گروههای نمایش در حوزه هنری قم وجود ندارد.
پدیده کوچ استعدادهای تئاتر از قم کوروش زارعی، پیشکسوت عرصه نمایش در قم است که بازیاش در سریال یوسف پیامبر(ص) بیش از همه به خاطر قمیها نشسته او هم معتقد است نمایش به خاطر نوع کارش به حمایت نیاز دارد. حتی در کشورهای پیشرفته هم دولتها از تئاتر حمایت ویژه میکنند.
وی با بیان اینکه چند سالی است که حمایتها از تئاتر در قم به صفر رسیده، ادامه داد: این روند سبب مهاجرت استعدادهای این عرصه به تهران شده چرا که در شهرهای خود مظلوم واقع میشوند.
این بازیگر مطرح تئاتر و تلویزیون چند ماه پیش در مصاحبهای گفته بود: در زمان استانداری حجتالاسلام موسیپور، مطرح شد که بودجه احداث تئاتر شهر به طور کامل پرداخت شده اما ادارهکل ارشاد قم آن را جای دیگر هزینه کرده است مسئله کمبود سالن برای اجرای تئاتر تقریبا دغدغه تمام هنرمندان عرصه نمایش در استان قم است. مشکلی که مدت طولانی است که قرار است با وعدههای احداث تئاتر شهر حل شود اما با وجود به سر رسیدن موعدها، هنوز هم مسئولان ارشاد درباره آن فقط وعده میدهند.
البته مشکل دیگر این پروژه مالکیت زمین آن است که در اختیار شهرداری قم است و گویا از نظر قانون انتقالی بین این دو نهاد در این مورد صورت نگرفته است.
آیا تئاتر و تلویزیون با هم فرق دارند؟ رضا فخاری که به همراه دختر نوجوانش از خیابان بلوارامین برای تماشای این تئاتر آمده، میگوید: در ابتدا خودم علاقه و انگیزهای برای دیدن تئاتر نداشتم اما وقتی متوجه شدم دخترم با چه اشتیاقی میخواهد این نمایش را ببیند، مجبور شدم با او بیایم چرا که خیلی به بازیگری علاقهمند است و در کلاسهای آموزشی شرکت میکند.
فخاری میگوید: وقتی وارد سالن شدم ابتدا فکر کردم بازیگران مشغول تمریناند چراکه اصلاً جمعیت چشمگیری در سالن حاضر نبود اما بعد متوجه شدم با اجرای اصلی مواجه هستم. من کارمند هستم و تا بعد از ظهر مشغول کار بنابراین وقت و حوصلهای برای این مسائل ندارم در ضمن سریالهای تلویزیون اوقات فراغت مرا به خوبی پر میکند.
وقتی نظر این همشهری را شنیدم به این نتیجه رسیدم که قبل از همه این کارها باید درباره فرهنگ سازی قم تلاش کرد چرا که مردم به عنوان مخاطبان اصلی هنوز متوجه تفاوت تئاتر و سریال و حتی سینما را نیستند.
در انتظار مردمی تئاتردوست از نظر جامعهشناسان، هنرهای مرتبط با نمایش در ارتباط مستقیم با عمیقترین نیازهای فکری و قلبی بشر هستند. در حقیقت زمانی تئاتر و هنرهای نمایشی به جایگاه حقیقی خود نزدیک میشود که مردم نمایش را برای خود نمایش بخواهند و آن هنگامی است که نمایش با فرهنگ، تعالی افکار و احساسات انسانها و وجدان جمعی جامعه سر و کار داشته باشد و رویکرد آن به گونهای باشد که به تجلی حقیقی ویژگیهای ضروری مردم و تحول آفرینی و روشنگری نزدیک شود.
وقتی جمعیت مردمِ با فرهنگ در جامعه فزونی یابد و هنردوستی و فرهنگ پذیری رواج پیدا کند، آسیبهای مربوط به نهادهای دفاعی و معیشتی و محدودیتهای نهادهای حقوقی، سیاسی و انتظامی به سرعت بهبود مییابد و امکان ایجاد جامعهای فرهنگی و آرمانی افزایش خواهد یافت. در چنین شرایطی تئاتر جایگاهی بالا در میان تودههای مردم به ویژه خواص برخوردار میشود.