آیت الله مکّی مُهری و حکایت علاقه شدید به شهر علم و اجتهاد

قم نیوز – مهدی اخلاص راد: او یکی از دانش آموختگان حوزه علمیه نجف اشرف است که ویژگی‌های اخلاقی و رفتاری زیادی از وی و به نقل از شاگردان و مُریدانش، در کتاب‌های گوناگون آمده و نقل شده است.

یکی از این حکایات، مداومت وی بر خواندن تعقیبات نمازهای روزانه است که در این باره، تعقیبات نماز صبح را تا طلوع آفتاب و سر زدن خورشید ادامه می‌داد و به ذکر و نیایش مشغول بود.

او همچنین آخرین نفری بوده است که پس از به جا آوردن نمازهای اول وقت و به جماعت، از مسجد خارج می‌شد که نشان می‌دهد وی ساعت‌ها در مسجد می‌نشست و در حقیقت با خانه خدا و البته با بندگان خدا مأنوس بود.

و اما یکی دیگر از ویژگی‌های رفتاری این عالم ربانی، آن بود که بین اذان و اقامه نماز و تکبیره الاحرام آن ، چند ثانیه فاصله می‌انداخت و به دیگران نیز همین توصیه را می‌کرد، این سفارش از آن نظر بود تا شروع نماز، با حضور قلب و تمرکز باشد و نمازگزار بتواند با کوشش خود، این حضور قلب را در طول نماز هم استمرار بخشد.

او در زمینه تأمین مخارج زندگی خود، اصرار داشت تا از وجوهات شرعی استفاده نکند، بلکه از راه کشاورزی و همچنین منبر به امرار معاش می‌پرداخت؛ همچنین حق الناس و رعایت آن را بسیار مورد توجه قرار می‌داد و نسبت به آن با کمال حساسیت رفتار می‌کرد.

یکی دیگر از ویژگی‌های اخلاقی این دانشمند جلیل القدر، توجه ویژه به آراستگی ظاهری بود.

ویژگی دیگر نقل شده درباره وی، خواندن دو رکعت نماز پیش از شروع هر درس و استمداد از محضر ربوبی حق برای موفقیت در انتقال معارف اهل بیت به شاگردان بود. او همچنین آنچنان جایگاه تدریس را محترم می‌شمرد که به هنگام بالا رفتن از منبر برای درس دادن، پله‌های منبر را می‌بوسید و احترام می‌کرد.

این فقیه جلیل القدر در عین حال، منبرهایی استثنایی و زبانزد خاص و عام داشت که کسی از آنها خسته نمی‌شد و این در حالی بود که بسیاری از منبرهایش، بیش از یک ساعت طول می‌کشید و زمان می‌بُرد.

سخن از آیت الله سید ابراهیم مکّی مُهری است، متولد سال 1313 هجری شمسی در شهر مُهر از توابع لارستان استان فارس.

وی از استادانش چنین آموخت که برای موفقیت علمی باید حتماً و پس از آموختن و فراگیری، به مباحثه و تدریس اهتمام داشت، بنابراین تحصیل در هر مقطعی را که شروع و یا خواندن و آموختن هر کتابی را که آغاز می‌کرد، مقطع یا کتاب پایین‌تر از آن را تدریس می‌کرد تا آموخته‌های قبلی، در حافظه درازمدت ثبت و ضبط شود.

او شخصیتی است که برای نخستین بار در زادگاهش، یعنی مُهر، مدرسه علمیه تأسیس کرد و خود در آن به تدریس پرداخت.

آیت الله مکّی مُهری از استادانی است که از بزرگانی مانند حضرت امام و آیات سید ابوالحسن اصفهانی، سید ابوالقاسم خوئی، سید محمود حسینی شاهرودی و سید محمدرضا گلپایگانی اجازه نقل روایت و یا اجازه اخذ وجوهات و امور حسبیه دریافت کرده است.

این عالم مجاهد همچنین شروع مبارزات انقلابی مردم را در مُهر، بنیان نهاد و خود از مبارزان انقلابی بود.

او پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی هم به پشتیبانی از انقلاب ادامه داد که در این باره، حکایت سر زدن او به روستاهای همجوار زادگاهش و تشویق تک تک مردم به حضور در انتخابات فروردین ماه سال 1358 برای رأی به اصل نظام جمهوری اسلامی ایران از آن جمله است.

یکی دیگر از ویژگی‌های اخلاقی آیت الله سید ابراهیم مکی مهری، توجه ویژه وی به روزهای جمعه به عنوان عید عمومی مسلمانان بود، به بیان دیگر، وی بسیار روزهای جمعه را پاس می‌داشت و تلاش می‌کرد که در این روز، حتما در کنار خانواده باشد.

او همچنین در روزهای جمعه، به فرزندانش هدیه نقدی و عیدی می‌داد تا آنها هرچه که دوست دارند برای خود تهیه کنند. به همین علت هم بود که فرزندان این عالم برجسته، همیشه روز جمعه را انتظار می‌کشیدند و آن را زیبا می‌پنداشتند.

آیت الله مکی مهری سرانجام در چنین روزهایی یعنی در آخرین روزهای اسفند ماه سال 1366 هجری شمسی و در آستانه پنجاه و سه سالگی، جان به جان آفرین تسلیم کرد.

پس از آن بود که پیکر مطهرش را به قم منتقل کردند و در قبرستان باغ بهشت و در نزدیکی گلزار شهدای علی بن جعفر (ع) به خاک سپردند.

انتهای پیام/