گل مالی رسم قدیمی مردم قم در روز تاسوعا و عاشورا

به گزارش قم نیوز روز سه شنبه از روابط عمومی بنیاد قم پژوهی، حسین صادقی در گفت و گویی بیان کرد: در روز عاشورا و تاسوعا چند تن از مردم قم در جلوی دسته‌‏ها راه می‏ افتادند که عده‌ای کاه و گل و خاکستر و عده‌ای گلاب، بر سر و روی دسته‌ها می‌پاشیدند.
وی افزود: طبل زنی در سپیده دم روز عاشورا برای خبر کردن مردم از برپایی دسته‏‌ها از دیگر آداب عزاداری در قم به شمار می‌رفت و عده‌ای از سحرگاهان با آب‌پاش، مسیر عزاداران را آب پاشی می‌کردند تا از برخاستن گرد و غبار و شیوع بیماری جلوگیری کنند.
وی با اشاره به این که اهالی هر منطقه هرگز دسته عزاداری، محله خود را رها نکرده و به محله دیگری نمی‌رفتند، ادامه داد: برپایی سقاخانه‏‌های سیار و قربانی شتر، گاو، گوساله یا گوسفند، جلوی برخی دسته‌های عزادار از برنامه‌های برخی دسته‏‌ها بود و علما به این برنامه توجه داشته و سفارش می‏‌کردند.

صادقی گفت: تعزیه‌خوانی سیال از قدیم الایام در قم رسم بود و هیئت تجار واقع در مسجد امام حسن(ع)، اولین بار به تقلید از عزاداران تهران دسته زنجیرزنی راه انداخت.

وی افزود: روحانیون در زمان آیت‌الله العظمی حائری با سر و پای برهنه، تربت به پیشانی مالیده، برخی در حالی که عمامه‏‌ها را شوریده می‏‌بستند، از مدرسه رضویه به حرکت در می‏‌آمدند و در زمان آیت‌الله العظمی بروجردی از مدرسه فیضیه آغاز می‌کردند و تا حرم مطهر به عزاداری می‏‌پرداختند.
وی ادامه داد: روز سیزدهم محرم، یعنی سوم عاشورا، در تکایای مهم شهر، عده‌ای عزادار، عقال عربی به سر و شالی به کمر می‏‌بستند و بیل و کلنگ و کوزه کوچکی بر دوش می‏‌گرفتند و به تقلید از طایفه بنی اسد، برای دفن هفتاد و دو تن شهید کربلا، در بیرون شهر، نزدیک خاکفرج، به مصلی می‏‌رسیدند، نوحه خوانی می‏‌کردند و مردم بر سر وسینه می‏‌زدند.
عضو بنیاد قم پژوهی قم گفت: یکی دیگر از رسوم عزاداری مردم قم در سوگ سید و سالار شهیدان کمکی رفتن بود، بدین معنا که یک روز تکیه‌ای برای برپایی دسته عزاداری به تکیه دیگر می‌رفت و روز بعد، جهت سپاس از یاری آنان، آن تکیه به کمک تکیه کمک کننده می‌شتافت.

انتهای پیام / 138