آیا بازی انگلیسی با کارت ایران عاقبت خوشی دارد؟

سرویس بین الملل قم‌نیوز: تعیین اینکه آیا انگلستان با ایران دوست است یا دشمن، مساله ساده ای نیست. سابقه دخالت این کشور در ایران از یک سو و نوع تعامل آن با ما در حال حاضر، مصداق کاملی برای سیاست انگلیسی است و این شکل سیاست ورزی در حال حاضر چندان باب طبع ایران نیست. این جزیره کوچک که روزگاری خورشید در امپراطوری اش سقوط نمی کرد، پس از جنگ جهانی دوم در اکثر نقاط دنیا با افول روبرو شد اما در ایران، به سبب شبکه سازی قوی و تربیت رجال سیاسی، همچنان در اوج باقی ماند تا حدی که دو بار، جلوی پایان حکومت پهلوی و تشکیل جمهوری را گرفت. روابط ایران و انگلستان پس از انقلاب اسلامی با فراز و نشیب های متعددی روبرو بود اما سفارت این کشور علی رغم اشغال سفارت رقیب اصلی اش، آمریکا، در ایران مصون باقی ماند و در سال 1392 برخلاف نظر دولت ایران، مورد هجوم گروهی از دانشجویان قرار گرفت که به سرعت تخلیه شد. این سفارت بعد از گذشت 4 سال، در سال 1394 با حضور فیلیپ هاموند، وزیر امور خارجه انگلیس، بازگشایی شد تا انگلستان نخستین بهره برداری را از امضای توافق هسته ای با ایران انجام دهد و روابطش را به سطح قبل از بسته شدن سفارت برساند. تقویت رابطه با ایران پس از بازگشایی سفارت انگلستان در تهران، سرعت بیشتری گرفت و هیات های تجاری و بازدیدکنندگان سیاسی از انگلستان، به ایران سفر کردند و سپس در سال 95، سطح روابط به حالت عادی بازگشت و سفیران دو کشور معین شدند. در این دوران انگلستان دست به بازسازی رابطه خود با ایران زد اما این روند مورد اعتراض متحدان جدی انگلستان در منطقه، یعنی اعراب قرار گرفت. عربستان سعودی نخستین متحد انگلستان در منطقه بود که به روند رو به رشد روابط ایران با انگلستان اعتراض کرد و خواستار در اولویت قرار دادن عربستان شد. این کشور بازار بسیار مهمی برای تسلیحات انگلیسی است و بمب های انگلیسی در حمله عربستان به یمن نقش زیادی دارند. برخی از دیگر کشورهای حاشیه خلیج فارس هم که احساس نادیده گرفته شدن در موج جدید رابطه ایران با انگلستان را داشتند، به عربستان پیوستند و این اعتراضات سبب شد تا وزیر امور خارجه انگلستان و نخست وزیر آن، در اظهاراتی به ایران هراسی دامن زده و ایران را متهم به دخالت در امور منطقه کنند. این کشورها برای انگلستان اهمیت حیاتی دارند زیرا مقر ناوگان انگلیس در خلیج فارس، در یکی از آنها واقع است. از سوی دیگر وزارت امور خارجه انگلستان و بخش های اقتصادی دولت، تلاش برای سرعت بخشیدن به مبادلات تجاری با تهران را دارند و در هفته گذشته، خبری در رابطه با درخواست غیر رسمی دولت انگلستان از یک بانک برای از سرگیری مبادله با ایران منتشر شد. این در حالی است که همین هفته، خبر دیگری درباره مانور انگلستان، فرانسه و آمریکا در خلیج فارس برای تمرین مقابله با ایران منتشر شده است. مشخص نیست چرا از انگلستان 2 صدا درباره ایران به گوش می رسد و ایران باید به کدام یک از این صداها اعتنای بیشتری داشته باشد. آیا در دوران نامشخص پس از برگزیت، انگلستان تمایل به از دست دادن شریک تجاری ای مانند ایران است یا این که سخنان نخست وزیر انگلستان و همراهی وی با اعراب، تنها یک شوی تبلیغاتی برای حفاظت از فروش سلاح به این کشورها است؟ هر کدام از این دو دیدگاه، سبب پاسخ متناسب ایران خواهد شد اما اگر این یک بازی طراحی شده از سوی انگلستان باشد، احتمال خصمانه تلقی شدن آن از سوی ایران به ویژه افکار عمومی بسیار جدی است. امری که در صورت تحقق، به روابط نازک و شکننده فعلی انگلیس با ایران لطمه جدی خواهد زد و این روابط را که با نظر منفی بخشی از افکار عمومی روبروست، با مشکل روبرو می سازد. انتهای پیام / ۱۰۵