امیرالمومنین(ع) در کلام گهربار خویش ، شاخصه ها و معیارهای پدر شایسته را مورد اشاره قرار داده و به تکالیف و حقوق پدران در جامعه به خوبی اشاره کرده اند.

به گزارش قم نیوز ولادت باسعادت مولود کعبه،حضرت امیرالمومنین(ع) و روز پدر ، بدون تردید یکی از بهترین ره توشه ها و هدیه هایی که می توانیم از امام علی(ع) بگیریم، هدیه معنوی و به خصوص آشنایی با سیره و کلام نورانی حضرت است.
یکی از آن مباحث ناظر به ویژگی ها و شاخصه های پدر نیکو و شایسته در کلام و منطق حضرت ابوتراب است.
اساساً در فرهنگ اسلامی ما هم از تعبیر"والد" استفاده می کنیم و هم تعبیر"اَب"
در این بین، کلمه "والد" تنها بر پدر انسان به کار می رود؛ پدری که باعث به وجود آمدن فرد شده ولی "اب" درباره سرپرست، پدر و بنیانگذار به کار می رود کما این که ما در زبان فارسی می گوییم فلانی پدر علم شیمی و یا فیزیک است.
اتفاقاً در قرآن کریم نیز کلمه اب به معنای سرپرست ، بنیانگذار و مدیر و مدبر به کار رفته چنان که قرآن درباره حضرت ابراهیم از عنوان پدر استفاده می کند.
در روایات نیز گاهی به این معنا به کار رفته آن جا که پیامبر اکرم(ص) می فرماید "من و علی پدران این امت هستیم".
درباره شاخصه های پدر در فرهنگ اسلامی و به خصوص کلام امیرالمومنین (ع) و نهج البلاغه می توان به چند مورد بسیار مهم اشاره کرد؛ نخست آن که از نگاه حضرت ، پدری ، پدر شایسته است که مهم ترین میراث او ، میراث ادب برای فرزندانش باشد.
امام علی (ع) در همین باره در حکمت 54 نهج البلاغه می فرماید:" ارثی مانند ادب نیست"
یا در جای دیگر می فرماید: "بهترین ارث پدران برای فرزندان ، ارث ادب است"
ایشان همچنین در حکمت 399 نهج البلاغه بیان می دارند:"حق فرزند بر پدر این است که اسم نیکو برایش انتخاب کند و این که او را به شایستگی ادب و تربیت کند"
شاخصه دیگری که از کلام امیرالمومنین (ع) در این خصوص استفاده می شود این است که پدری شایسته است که برای فرزندان خود دانش به وراثت بگذارد یعنی آموزگار و تعلیم دهنده فرزندانش باشد.
ایشان در حکمت 5 نهج البلاغه به این نکته اشاره می کنند که دانش یک میراث ارجمند است و چقدر خوب است که پدران ارثی که برای فرزندان می گذارند، آموزه های علمی و تعالیم الهی و توحیدی باشد.
در حکمت 399 نیز می فرمایند:" یکی از حقوق فرزند بر پدر این است که پدر به فرزندش قرآن بیاموزد.
شاخصه مهم دیگر در منطق مولی الموحدین(ع) این است که پدری شایسته است که خوش نامی و آبرو برای فرزندانش به جای بگذارد. این نکته از آن رو مهم است که می دانیم حتی
بسیاری از بزرگان جهان رنج بدنامی ای را بُرده اند که پدرانشان برای آن ها به ارث گذاشته اند
در همین رابطه امام علی(ع) در خطبه 23 نهج البلاغه می فرمایند:"نام نیکی که خدا در بین مردم برای انسان قرار می دهد، برای فرزندانش بهتر است از ثروتی که به آن ها می رسد"
از این منظر حقیقتاً چقدر زیباست که ارث برجای مانده از ناحیه پدران ، نیک نامی است، کما این که امروز در همه کره خاکی ، سادات به عنوان فرزندان رسول خدا(ص) و حضرت زهرا(س) از ناحیه اهل بیت(ع) دارای احترام و عزت هستند.
شاخصه مهم دیگر پدر شایسته در منطق و کلام حضرت امیر(ع) این است که زودتر از این که مکاتب انحرافی و فرهنگ مهاجم باعث گمراهی فرزند شود، پدر طوری او را تربیت کرده باشد که زمینه پذیرش فرهنگ های مهاجم و انحرافی در فرزند وجود نداشته باشد.
مولای متقیان در نامه 31 نهج البلاغه خطاب به فرزند خویش می فرماید: "پیش از این که قلب تو به قساوت برسد و با پذیرش آداب و فرهنگ های مهاجم به مشکل بخوری من تو را ادب کردم"
از این فرمایش حضرت استفاده می کنیم که ما نیز باید فرزندان خود را طوری تربیت کنیم که زمینه پذیرش فرهنگ و رسوم غلط را از آن ها بگیریم و آن ها را به درستی در مسیر کمال و سعادت هدایت کنیم.
یکی دیگر از شاخصه های پدر شایسته در منطق امیرالمومنین(ع) این است که اگر فرزندان احیاناً ناشایست شدند و به گمراهی اُفتادند ، پدران از آن ها تاثیر نپذیرند.
امام علی(ع) در حکمت 453 نهجالبلاغه درباره زبیر فرمایش معروفی دارند، آن جا که می فرمایند: زبیر مردی از ما اهل بیت(ع) بود و جزو مسلمانان و مهاجرین پیشگام و مجاهدین بود، تا این که فرزندش عبدالله بزرگ شد و آبرو و حیثیت او را به باد داد"
در حقیقت پدر شایسته و نیکو کسی است که اولاً بکوشد برپایه تربیت درست، زمینه انحراف در فرزندش شکل نگیرد و ثانیاً هم اگر فرزند منحرف شد، این مساله باعث نشود که او هم دست از حق طلبی برداشته و به طیف باطل گرایش پیدا کند.
انتهای پیام / 137