علی (ع) چراغ راه هدایت معرفت علی را دریابیم

به گزارش قم نیوز، بر در خانه علی خیل کودکانی است که آمده‌اند تا مرهمی باشند بر درد پدر معنوی‌شان... پدری معنوی که دست مهر و محبت بر سر ایتام می‌کشید تا حس نکنند درد بی‌پدری را ... دردی را که زینب اکنون با تمام وجودش درک می‌کند.

کودکان کوچه‌پس‌کوچه‌های کوفه شنیده‌اند که شیر دوای درد توست... کودکانی که تو را نمی‌شناختند اما برای آن‌ها بوی پدرشان را به ارمغان می‌آوردی... کودکانی که هر شب در انتظارت می‌نشستند و این تو بودی که هیچ‌گاه ایمن انتظار را طولانی نمی‌کردی و حالا چه شده که امشب نیامدی.

یتیمان کوفه حالا شناختند پدر خود را وقتی‌که شنیدند علی (ع) ضربت‌خورده است و دیگرکسی نبود که برایشان نان و خرما بیاورد و دست پرمهرش را برسرشان بکشد دیگی نه نان بود و نه نوازشی و نه و در زدن شبانه‌ای و نه دست نوازشی...

هرچه بود غم بود؛ غم ضربت خوردن مردی که تاریخ چون آن را دیگر به خود نخواهد دید؛ در شبی که آسمان ناله سر می‌داد و واقعه تلخ تمام کوفه را در غم فروبرده بود، نه‌تنها به یک انسان بلکه به تمام خوبی‌ها و تمام نیکی‌ها و مرکز ثقل تمام فضایل حمله شده است.

عرش خدا را به لرزه درآورد شمشیر مرد بزدلی که از پشت خنجر می‌زند؛ غفلت و بدبختی‌اش وقتی‌که سرریز کرد شمشیر حماقتش را بر سر قهرمانی فرود آورد که برق ذوالفقارش دل يلان عرب را مى‏لرزاند و ترس را بر دل قهرمانانشان می‌انداخت، قهرمانی که در میدان نبرد سرسخت و محکم و در مقابل یتیمان و کودکان نرم‌ترین موجود زمین بود.

کسی که مهربان‏تر از پدر و مادر بود و با لطف و مهربانى اشك‏هاى غم ديدگان را پاك مى‏كرد و دست محبت بر سرشان و مى‏كشيد و با آنان چون فرزندان خويش رفتار مى‏نمود، فرزندانی که اولین وصیتش به آن‌ها یتیمان بود؛ خدا را خدا را درباره یتیمان ...

انگشت حیرت به دهان می‌گیرند زمینیان و افلاکیان از خلقت انسانی این‌چنین که تمام صفات متضاد را در خود جمع كرده است؛ مخلوقی که پیوست در فکر خالق است و هیچ امری او را از خدا جدا نمی‌سازد چه در مسجد چه در جنگ و چه در خانه‌ی طفلی یتیم این خداست که زندگی علی (ع) را فراگرفته است.

کسی که در تولدش در خانه خداست و در لحظه مرگ ندا سر می‌دهد «فزت و رب الكعبه‏» به خدای کعبه رستگار شدم، رستگاری ای که خود عامل ان است و در تک‌تک لحظات زندگی‌اش آن را درک کرده است رستگاری‌ای که اگر خواهان آن هستیم باید رهرو و دنباله‌رو علی و مرامش باشیم.

آیت‌الله سید محمد واعظ موسوی می‌گوید: دیوار خانه کعبه برای ولادت امام علی (ع) شکافته شده و فاطمه بنت اسد وارد خانه خدا شد و بعد از سه روز با مولود بزرگواری که به آغوش داشت به اذن خدا بیرون آمد.

وی افزود: مولود کعبه بودن بزرگ‌ترین افتخار برای یک انسان و پیروان و شیعیان حضرت علی (ع) است که غیر از ایشان هیچ‌کسی چنین ویژگی ندارد.مردی که در طول زندگی‌اش لحظه‌ای از یاد مظلومان و فقرا غافل نشد و در همه حال حامی آن‌ها بود در مقابل هر آن‌کس که می‌خواست حقی را ناحق کند تمام‌قد می‌ایستاد و در همه حال رضایت خدا را در نظر می‌گرفت.

عضو جامعه مدرسین در این رابطه افزود: امام علی (ع) از هرکسی که تحت حکومت ایشان بود حتی غیرمسلمان دفاع می‌کرد و دفاع از مظلومان و ستمدیدگان را وظیفه خویش می‌دانست.مردی که در حضور خودش آماج حمله‌ها و بی‌احترامی‌ها به علی و آلش قرار می‌گرفت و دم برنمی‌آورد و لحظه‌ای از هدف و کار خود دور نمی‌شد.

آیت‌الله واعظ موسوی تصریح کرد: اما علی (ع) از غصه‌ی بی‌پناهان جامعه خواب نداشتند و شبانه مخفیانه به محرومان و یتیمان کمک‌های مادی و معنوی می‌کرد؛ تا با فقرزدایی عدالت را در حکومت خویش اجرایی کند و فاصله طبقاتی را از میان بردارد. علی کسی بود که خلیفه و حاکم و فقیر و کارگر برایش فرقی نداشت و همچون پروردگارش فرقی بر انسان‌ها قائل نبود الا به تقوا پای عدالت و عدالت‌خواهی که به میان می‌آمد هیچ عامل بیرونی وی را از هدفش بازنمی‌داشت و راهش را به قوت بیشتر ادامه می‌داد.

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم دراین‌باره می‌گوید: دشمنان و بدخواهان حضرت علی (ع) عدالت‌گستری ایشان را برنمی‌تابند و به دنبال ضربه زدن به ایشان بودند و این زمینه انجام خدمات بیشتر را برای حضرت علی (ع) از بین می‌برد.

وی افزود: حضرت علی (ع) برای اجرای قوانین دین و برپایی عدالت سر از پا نمی‌شناخت و حکومت کوتاه ایشان بهترین نمونه عدالت ورزی در طول تاریخ است. همان چیزی که در آخر خنجر کین را بر فرق سر ایشان فرود آورد و تابلوی تمام نمای عدالت خداوندی را با خنجر زهرآلود خود به لقا پروردگارش رساند. مردی که غافلان امامت برحقش را کذب خواندند و دست‌نشانده‌ی نالایق خود را بر مسند خلافت نشانند و تأکیدهای پی‌درپی رسول خدا صلی‌الله عليه و آله و سلم در اين باشد كه خود مى‏ديد اين مردم پس از رحلت حضرتش با على چه مى‏كنند را نادیده گرفته و از سوی نیز ادعای اسلام مسلمانی هم داشتند و تحریف در اسلام پیامبر از همان لحظه آغاز شد و علی (ع) هر آنچه تلاش کرد.

آیت‌الله واعظ موسوی گفت: امام علی (ع) برای حفظ کیان اسلام و قوانین و آیین جاودانه اسلام ۲۵ سال خون‌دل خورد و از هیچ تلاشی فروگذار نکرد.

عضو مجلس خبرگان رهبری ادامه داد: حضرت علی (ع) حتی برای استمرار و دوام حکومت خویش حاضر نبودند حق کسی را پایمال کنند و سرانجام در مسیر حق توسط جاهلان در محراب عبادت به شهادت رسیدند. ابن ملجم؛ ملعونی که در بی‌رحمانه‌ترین حالت ممکن وقتی‌که در سجده خدا را ملاقات می‌کرد فاتح خیبر را به دیدار پروردگارش نائل کرد آرزویی که علی در لحظه‌لحظه زندگی‌اش در دل داشت و مردی که مرهم و گوش شنوای دردهایش جز چاه نبود.

حجت‌الاسلام واعظ موسوی اظهار کرد: جامعه شیعه و علوی باید لحظه‌لحظه زندگی حضرت علی (ع) را الگو و اسوه خویش قرار دهند و به‌عنوان چراغ راه از ایشان بهره گیرند.

همان چراغ هدایتی که پیامبر اعظم در حدیث ثقلین آن را وعده داده بود «من در میان شما دو امانت نفیس و گران‌بها می‌گذارم یکی کتاب خدا قرآن و دیگری عترت و اهل‌بیت خودم. مادام که شما به این دودست بیازید هرگز گمراه نخواهید شد و این دو یادگار من هیچ‌گاه از هم جدا نمی‌شوند مگر بر سر حوض کوثر».

علی (ع)؛ اول گوهر اهل‌بیت پیامبر چراغ هدایتی است که چون راهرو راهش باشیم دیگر گمراهی و تاریکی و ظلمت از زندگی‌مان رخت می‌بندد و همانی می‌شویم که علی و آلش از شیعه خود انتظار دارند؛ در این شب‌ها وقتی‌که بر علی و داغ شهادتش اشک می‌ریزیم کاش کمی نیز در معرفت علی بی اندیشیم به قول دکتر شریعتی: قبل از هر شعر، هر ستایش و هر تجلیل از علی و حتی قبل از محبت علی معرفت علی است که نیاز زمان ما و جامعه ماست.

معرفتی که تاب نیاوریم ظلم ظالم را نحمل نکنیم گرسنگی و فقر کودکان سرزمینمان را و بازهم به قول دکتر شریعتی؛ امکان ن
دارد جامعه‌ای و ملتی علی را بشناسد و درست بفهمد و از شکنجه آمیزترین و سخت‌ترین محرومیت‌هایی که جامعه‌های عقب‌مانده دارند رنج ببرد.

انتهای پیام/ 130

علی (ع) چراغ راه هدایت / معرفت علی را دریابیم