مجنون شبیه طفل تو شیدا نمی شود...

به گزارش قم نگار، سرنوشتی از حال و هوای تقدیر مادربزرگ داشته ای تو عمه کوچک امام زمانی، آری تو رقیه ای؟

حضرت رقیه (س) تقدیری شبیه مادر بزرگ خود فاطمه ی زهرا (س) دارد، حضرت رقیه(س) و حضرت فاطمه زهرا(س) از شدت مصائبی که بر انها وارد شد بیمار شدند«بعداز اینکه در مدینه با تخته ی در به پهلوی حضرت زهرا(س) زدندپهلوی ایشان شکست ودر بستر بیماری افتادند هرروز که میگذشت حال ایشان بدتر میشد وضعیف تر می شدند، حضرت رقیه(س) هم در کربلا مصیبت های زیادی را متحمل شدند از طرفی صحنه های جانسوز در روز عاشورا و از سویی رنج سفر وسختی اسارت وبی تابی از دوری پدر همه ی اینها باعث شده بود بدن حضرت رقیه(س) ضعیف تر شود.

حضرت رقیه علاقه ی خاصی به پدر داشتند چنانچه بعداز شهادت امام حسین (ع) از فراق پدر اشک میریخت وناله میزد، حضرت زهرا(س)هم خیلی به پدر علاقه داشتند که بعداز وفات پیامبر بسیاراشک میریختند وبی تابی میکردند.

حضرت رقیه (س) و حضرت زهرا(س) در سن کم از دنیا رفتند، حضرت زهرا(س) در سن۱۸ سالگی وحضرت رقیه (س) درسن ۳ سالگی دار دنیا را وداع گفتند.
این دو بانو علاوه بر شباهتی که در چهره داشتند در جهات دیگری هم شبیه بودند.

هر دو شبانه دفن شدند، در تدفین هر دو ، چندین معصوم حضور داشتند حضرت امیرالمومنین و امام حسن و امام حسین (ع) در تدفین حضرت فاطمه. و امام سجاد و امام باقر و سر بریده امام حسین (ع) در تدفین حضرت رقیه(س).

صورت کبود ، پهلوی شکسته ، چادری خاکی و حتی قد خمیده از دیگر شباهت های حضرت فاطمه سلام الله علیها با نوه ی گرامی خود حضرت رقیه(س) است.

اسارت دشوار و یتیمی دردی عمیق است. یک سه ساله، چگونه می تواند تمام رنجِ تشنگی و زخم تازیانه اسارت و از آن بدتر، درد یتیمی را به جان بخرد، آن هم قلب کوچکِ سه ساله ای که تپیدن را از ضربانِ قلب پدر آموخته و شبی را بی نوازش او به صبح نرسانده است. امّا او رقیه حسین(ع) است و بزرگی را هم از او به ارث برده است. رقیه پس از عاشورا، پدر را از عمه سراغ می گیرد و لحظه ای آرام ندارد، با نگاه های کنجکاوش از هر سو تمام عشقش پدرش را می جوید و با سکوت عمه مواجه می شود.

وقتی به دستور یزید، سر پدر را برای رقیه علیهاالسلام آوردند، رقیه سر را در بغل گرفت و عقده های دل را باز کرد و هر چه می خواست با سر بابا گفت. آن شب رقیه علیهاالسلام ، گم شده خود را یافته بود، اما بی نوازش و آغوش گرم. پس لب هایش را بر لب های بابا گذاشت و آن قدر گریست تا جان به جان آفرین تسلیم کرد. پشت خمیده زینب علیهاالسلام شکست، رو به سر برادر فرمود: آغوش بگشا که امانتت را باز گرداندم. دیگر کسی ناله های شبانه رقیه علیهاالسلام را در فراق پدر نشنید.

شخصیت حضرت رقیه(ع)
به گفته حجت السلام و المسلمین محمدرضاضمیری بابیان اینکه حقیقت شخصیت هرچند کوچک اما اقیانوس گونه حضرت رقیه (س) در حادثه عظیم کربلا را نمی توان انکار کرد، گفت: دشمنان اسلام می خواهند با خدشه دار کردن و شبه افکنی، عقاید شیعیان را زیر سوال ببرند و صهیونیست و وهابیت از برپایی مرقد این بانوی کوچک زجر می برند.

عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور استان قم معتقد است: برخورد زشت و عاری از عاطفه دشمنان در مورد کودکی سه ساله رسوایی به بار آورد.

وی به فهم دینی و ولایت مداری و علاقه دو جانبه امام حسین(ع) و حضرت رقیه (س) اشاره می کند و می گوید: گره مادی و معنوی شیعیان با توسل به فرزند کوچک اباعبدالله الحسین(ع) باز خواهد شد.

ضمیری بااشاره به معنی اسم حضرت رقیه(ع)، اظهارکرد: رقیه از ماده رقی به معنی پیشرفت و مقام بالا داشتن است که اولین بارنام رقیه برای دختر حضرت خدیجه گذاشته شده بود.

این استاد حوزه افزود: در روایات، امام حسین(ع) نام حضرت رقیه(س) را آورده است و علامه حائری از حضرت رقیه(ع) به عنوان دختر امام حسین(ع) یاد کرده است و طبق بسیاری از نقل ها حضرت رقیه وجود خارجی داشته است.

وی بابیان اینکه علاقه شدید حضرت رقیه(ع) به امام حسین(ع) در واقعه عاشورا زبان زد شد، خاطرنشان کرد: به دلیل وابستگی آن حضرت به پدر فراغ امام حسین (ع) برایش سخت وغیرقابل تحمل بود که بادیدن سر بریده امام حسین(ع) جان به جان آفرین گفتند.

ضمیری شخصیت عمده حضرت رقیه(ع) را در جریان واقعه کربلا، دانست و گفت: حضرت رقیه از ایثار و از خود گذشتگی و حس مسئولیت پذیری و صبوری بالایی برخورد دار بود، که زن غساله هنگام غسل دادن آن حضرت، دست از غسل دادن کشید و از عمه جانش زینب (ع) پرسید" این فرزند چه بیماری دارد "در حالی که از شدت تازیانه دشمن بدنش کبود شده بود.

انتهای پیام/ 130