موسیقی زیرزمینی به موسیقی اصیل و ایرانی ضربه می زند

به گزارش قم نیوز، متاسفانه در سال گذشته معاون وزیرارشاد اعلام کرد بیشترین آمار موسیقی زیرزمینی در قم است و بیشترین تعداد استودیوها و آهنگ هایی که به سایت های مجازی می آیند از شهر قم می باشد.

آنچه به عنوان موسیقی زیرزمینی در ایران شناخته شده است اشاره به آن طیف موسیقی دارد که جدا از مراحل قانونمند و اصولی پیش می رود بسیاری از جوانان به دلیل اینکه نمی توانند راه های آکادمیک را طی کنند یا برای مجوز با مشکلات زیادی روبرو می شوند، استودیوها و هامستودیوهایی می زنند که شرایط مساعدی برای ضبط ندارد و آهنگ ها توسط کسانی که خیلی تخصص در حوزه موسیقی ندارند

و آکادمیک کار نکرده اند ساخته می شود. و هیچ نظارتی بر روی مفاهیم و اشعاری این موسیقی ها نیست و به طور کاملا شخصی و ذوقی در استودیوهای شخصی ساخته می شود.

این نوع موسیقی ها از نظر علمی و قانونی تحت نظارت نیست و مجوزی برای ارائه ندارد و ارائه آن ها هم از طریق سایت های مجازی و فضای مجازی است. این افراد اصلا سواد موسیقیایی ندارند و هیچ زحمتی برای موسیقی نکشیده اند در واقع کار هنری حد و مرز دارد، شعری که انتخاب می شود باید درست گزینش شود.

محدودیت در مفاهیم، نوع ارائه کار از دلایل رفتن به سمت موسیقی زیرزمینی است. که در این صورت موسیقی به هرز می رود و از اصل خودش دور می شود.

این محدودیت ها از طریق موسیقی زیرزمینی به موسیقی ضربه وارد می کند باید هر کاری از طریق راه های آکادمیک و قانونمند انجام شود که در غیر این صورت فاقد آن ارزش ها است و راز ماندگاری اثر هنری را از دست می دهد، دولت و اداره ارشاد اسلامی با همکاری بیشتر با

هنرمندان باعث می شوند موسیقی به اصل خود بازگردد.

در واقع آهنگ سازی با آهنگ بازی فرق می کند تفاوت آشکاری بین آهنگ سازی با آهنگ بازی وجود دارد، آهنگسازی موفق است که اهل مطالعه باشد و موسیقی را به تنهایی نمی شناسند بلکه هنر، ذات هنر، هنرشناسی و تاریخ هنر را خوب می شناسند و همه اینها دست به دست هم می دهد و به یک درایت جمعی می رسد و یک اثر هنری را تولید می کند که این اتفاق در موسیقی زیرزمینی رخ نمی‌دهد.

آهنگسازی یک اصولی را می خواهد که صرفا با کار نرم افزار انجام دادن نمیتوان به آن رسید.
به طور کلی در موسیقی دو معقوله در فرهنگ یک جامعه وجود دارد یکی مسائل مربوط به مباحث هنری که ایجاد تلمذ می کند یکی مباحث علمی، تفکر حاکم برجامعه باعث می شود مردم یک فرهنگی داشته باشند مثلا در ایران مردم یک اهمیت خاص برای نانی که بر روی زمین افتاده باشد قائل هستند این برمی گردد به نوع تفکر و بینش ما که نان در آیات و احادیث نشانه برکت است و از یک حرمت خاصی برخوردار است.

در هر جامعه ای یک تفکری حاکم است بنابراین اگر چیزی قرار است فرهنگ را تغییر بدهد اول تفکر است، مسئله اینجاست که تفکر نزد چه کسانی است؛ نزد علمای جامعه، فیلسوفان، روانشناسان، جامعه شناسان و تمام آن کسانی که علوم انسانی را تشکیل می دهند یک تفکری را ایجاد می کنند.

به طور مثال عموم مردم یک جامعه دنبال ساختار شکنی نمی روند تا تفکر خانواده هایشان را عوض کنند بلکه همون تفکری که از قدیم بوده و تبدیل

شده به یک فرهنگ در بین مردم به حیات خودش ادامه می دهد.

همه مردم فلسفه نمی خوانند اما همه مردم موسیقی گوش می دهند، نقاشی می بینند، عکاسی را دوست دارند، سریال ها را دنبال می کنند حالا اینجا هنرمند وظیفه سختی برعهده دارد و باید صاحب یک تفکر، فرهنگ و درایت شود و بعد بیاید آن تفکرش را از طریق هنررقیق کند.

مثلا وقتی آثار استاد شجریان را پیگیری می کنیم گویا یک دوره ادبیات فارسی، حافظ شناسی، خیام شناسی می گذرانیم و فرد با شنیدن این موسیقی تنها یک آهنگی را گوش نداده است بلکه این موسیقی با این اشعار یک فرهنگ و تفکری را در فرد نهادینه می کند. در اروپا موسیقی را یکی از زبان هایی که مدیوم (متوسط) آن صدا و سکوت است می نامند، در هنر موسیقی صدا و سکوت مفهوم آن آهنگ را با تفکر نهفته درون آن موسیقی، انتقال می دهد.

باوجود هنرمندان بنام در قم اما گویا مظلوم ترین بخش هنر در شهر قم موسیقی است، در قم به موسیقی نگاه مطلوبی نیست، تنها قشرهنری موسیقی دان ها هستند که در قم نمی‌توانند بلیط بفروشند، از کارشان کسب درآمد کنند، کارت بزنند، حتی آموزشگاه های موسیقی در قم که مجوز دارند حق تبلیغ، حق نوشتن کلمه موسیقی را هم ندارند.

موسیقی قم رو به پیشرفت است اما تا ایده آل فاصله دارد، استان قم موسیقی دان های با استعدادی دارد که فراتر از شهر قم فعالیت می کنند.

انتهای پیام/130