در دعای روز بیست و هفتم ماه مبارک رمضان از خدا می خواهیم "ای خدا، برتری فضیلت شب قدر را روزی‌ام کن"؛ در روایات، راجع به شب قدر اختلافاتی وجود دارد. برخی اولیاء، تمام سال را احیاء می‌گرفتند تا آن شب قدر که معلوم نیست چه وقت است را درک کنند.

انسان عیب‌های بزرگ خود را نمی‌بیند، اما عیب کوچک مردم را می‌بیند. این حدیث از معصوم (ع) است که خوش به حال کسی که عیب خودش را می‌بیند و به عیب کس دیگری کاری ندارد.

در دوره آخرالزمان قلب مومن آب می‌شود؛ زیرا گناه را می‌بیند و استطاعات تغییر وضع را ندارد.»

اگر در مصیبت‌ها و نداری‌ها از خدا گله نکنیم و تسلیم خدا باشیم، یعنی اینکه ما از خدا راضی هستیم و خدا هم از ما رضایت دارد. اما خیلی سخت است که انسان ذره‌ای گله‌ از خدا نداشته باشد. روایت داریم از امام نهم (ع) که فرمود: ‌مومن باید سه خصلت داشته باشد؛ اول توفیق داشته باشد، دوم خودش را موعظه کند و سوم اینکه نصیحت دیگران را قبول کند. »

در طول سال از سحر باید استفاده کرد به خصوص در ایام ماه رمضان؛ حافظ می‌گوید «آن گنج سعادت که خدا داد به حافظ / از ورد شب و روز و دعای سحری بود.»

در شرح دعای روز هفدهم ماه مبارک رمضان آمده است: «خدایا من را راهنمایی کن تا اعمال صالح انجام دهم. خدایا احتیاجات و آرزوهای من را برآورده کن. هر چه احتیاجات و آرزوهای شرعی دارم را برآورده کن. مانند اینکه آرزو می‌کنم عروس یا داماد خوب پیدا کنم. خانه‌ام کنار مسجد باشد و رفیق و هم مباحثه خوبی داشته باشم. اینها آرزوهای شرعی است. »

در دعای روز یازدهم ماه مبارک رمضان آمده است «خدایا کاری کن که من خوبی را دوست داشته باشم و از بدی و گناه بدم بیاید»؛ بهترین خوبی‌ها این است که کسی به بستگان فقیرش کمک کند. خدایا کاری کن تا از فسق و معصیت بدم بیاید. آیا می‌شود کسی از گناه بدش بیاید؟ بله، وقتی شما عادل شدید گناه در نظرتان بد می‌شود.