شمر بن ذی الجوشن در دهم محرم الحرام با قساوت تمام سر مبارک امام حسین(ع) را از تن جدا کرد و ۷۲ تن از یاران امام در نبرد با دشمنان در این روز به شهادت رسیدند.

عمربن سعد در روز هشتم محرم الحرام با امام حسین(ع) ملاقات کرد زیرا امام به هیچ وجه راضی به وقوع نبرد و خونریزی میان مسلمانان نبودند.

حبیب بن مظاهر در روز ششم محرم سال ۶۱ از امام حسین(ع) اجازه خواست تا نزد طایفه‌ای از بنی اسد که در آن نزدیکی حضور داشتند برود و آن‌ها را برای یاری امام دعوت نماید.

در روز پنجم محرم سال ۶۱ عبیدالله بن زیاد به شبث بن ربعی دستور داد به کربلا اعزام شود و زجربن قیص نیز مانع ورود کوفیان به کربلا، برای یاری امام حسین(ع) شود.