قم نيوز : قم نیوز: اینکه فاطمه (س) کیست، شاید از آن پرسشهایی باشد که عقل بشریت هنوز به پاسخ قطعی آن نرسیده است، چراکه شأن والا و منحصر به فرد آن بانوی بانوان، چنان رفیع است که عقل محدود، به آن نخواهد رسید.
به گزارش قم نیوز، فاطمه (س) کیست؟ او واسطه فیض زمینیان با مقام منیع رسالت و ولایت است. او "فاطر" است و از این رو، خداوند را به نام فاطر و به حق فاطمه چنین میخوانیم:
یا فاطرُ بحقّ فاطمه ... .
فاطر، ایجادکننده و پدیدآورنده است، اینجاست که حضرت حق (سبحانه و تعالی) در حدیثی قُدسی، خطاب به رسول اکرمش (ص) میفرماید:
اگر فاطمه نبود، تو و علی و بلکه آفرینش را نمیآفریدم ... .
وَهم، به اوجِ قُدسِ ناموس اله کِی رسد؟
فهم که نعتِ حضرتِ سیّده نساء کند
و تقدیر الهی، در وصیت نامه کوتاه و پُر معنای آن تنها بانوی معصوم تجلی یافت و مزار مطرش از دیدگان پنهان شد:
"بسم الله الرحمن الرحیم
این، آن چیزی است که فاطمه، دختر پیام آورِ خدا وصیت میکند.
او شهادت به وحدانیت خدا میدهد و شهادت میدهد که پیامبر، بنده خدا و فرستاده اوست.
و اینکه بهشت حق است و جهنم حق است و قیامت، که شکی در آن نیست، خواهد آمد و خدای متعال، مردم را از قبرها زنده میکند.
ای علی!
من فاطمه، دختر محمدم.
خدای تعالی مرا با تو همسر قرار داد تا در دنیا و آخرت، از آن تو باشم.
تو به من از دیگران سزاوارتری که امور مرا بر عهده داشته باشی.
مرا در شب غسل بده و کفن کُن و نماز بخوان و مرا در شب دفن کن و به کسی، جریان را مگو.
با تو وداع میکنم و تو را به خدا میسپارم
به فرزندانم تا روز قیامت، سلام مرا برسان."
و علی (ع) نیز چنین کرد، اما اوج این مظلومیت، در کلام آن امام راستین ظهور کرد؛ آنجا که به هنگام دفن یاس کبودش با رسول خدا (ص) چنین نجوا کرد؛ نجوایی که در خطبه 202 نهج البلاغه هم آمده است:
"قَلَّ یا رسولَ الله عن صَفِیّتِک صَبری ... حُزنی فَسَرمَد ...؛ ای رسول خدا؛ در مرگ دخت برگزیده تو، شکیبایی ام اندک شد ... زین پس اندوه من، همیشگی است ... ."
اما فاطمه، فاطمه است؛ فرزند نبوت، همسر ولایت و مادر امامت.
او تجلی محمد (ص) و خدیجه (س) است و خود، در فرزندانش متجلی است.
حضرت بقیت الله الاعظم (عج) هم به عنوان صاحب عزای این روزها میفرماید:
"لی فی إبنهِ رسولِ الله اُسوه حَسَنَه؛ برای من در دخت پیامبر خدا، الگویی نیکوست."
او از آن نظر اسوه حسنه است که بانویِ بانوان هستی است.
او حَبیبه الله، سِرُّ الله، وَلیّه الله، عِصمتُ الله الکُبری و حُجّتُ الله علی الحُجَج است.
عالیه، محترمه، کریمه، هانیه، سلیمه، صفیه، عالمه، علیمه، معصومه، شفیعه، شفیقه، حنّانه، عطوفه، فهیمه و حکیمه، تنها بخشی از انوار وجود همیشه نور اوست.
فاطمه حتی، حقیقتِ لیله القدر است، آنجا که امام صادق (ع) در تفسیر آیه نخست سوره قدر، "لیله" را فاطمه و "قدر" را، الله میداند و میفرماید:
پس آنکه به حقیقت شناخت فاطمه دست یابد؛ حتما شب قدر را هم درک کرده است.
سوره کوثر، آیات ابتدایی سوره انسان، آیه پنج سوره ضحی، آیه 26 سوره اسرا، آیه 23 سوره شوری، آیه 61 سوره آل عمران، آیات 24 و 25 سوره ابراهیم، آیه 35 سوره نور و آیات 19 تا 22 سوره الرحمن، تنها بخشی از عرض ادب قرآن حکیم به حضرت صدیقه (س) است.
زهرا (س)، ریحانه نبی و روحِ پدر است. او امینِ وحی و مُهجه قلب مصطفاست و از این رو، رسول اعظم (ص) در توصیفش میفرماید:
اگر همه خوبیها و کمالات به صورت یک شخص درآید، آن شخص فاطمه خواهد بود و بلکه والاتر.
و اینچنین است که به فرموده رسول اعظم (ص)؛ نخستین فردی که وارد بهشت میشود؛ فاطمه است.
و تسبیحات حضرت زهرا (س)، برترین هدیهای است که پیامبر (ص) به دخترش و در حقیقت، به امّتش هدیه میدهد که اگر چیزی برتر و بهتر از آن بود؛ قطعا آن را هدیه میداد.
آن روز که محمد (ص) به جانب پروردگار ارتحال فرمود، فاطمه چنین گفت:
"نَفسی علی زَفَراتِها مَحبوسه
یا لَیتَها خَرَجَت مع الزّفراتِ
لا خیرِ بعدَک فی الحیاتِ دائما
أبکی مَخافه أن تطولَ حیاتی؛
همانا نَفسم، در میان آه و غم سینه، زندانی شده است و ای کاش که به همراه آن آه و غم، از سینه ام خارج میشد
بعد از تو ای پدر، هیچ خیری در زندگی وجود ندارد و من از ترس این میگریم که مبادا پس از تو، زندگانی ام طولانی شود."
اما پیامبر رحمت (ص) به او مژده داد که نخستین فرد خاندان رسالت خواهد بود که به پدر، ملحق خواهد شد.
و چنین شد و زهرای مرضیه (س)، حداکثر سه ماه پس از رحلت حضرت ختمی مرتبت (ص) به او پیوست تا علی (ع)، تنهای عالم شود.
مزار فاطمه اما از دیدگان مخفی ماند و قم، به عنوان حرم اهل بیت (ع) شناخته شد تا انوار قبر گمشده در مدینه، در قم و از مضجع نورانی حضرت کریمه اهل بیت (س) طلوع کند تا این یک افتخار دائمی برای اهالی قم باشد و قم، تا ابد بر خود ببالد.
و این نیز هدیهای دیگر از حضرت فاطمه زهرا (س) به همه اهالی معرفت است، آنجا که امام حسین (ع) در هنگام شهادت، خطاب به امام سجاد (ع) فرمود:
"این دعایی است که مادرم به من آموخته است و او از پیامبر (ص) و آن حضرت هم از حضرت جبرئیل (س) با یادگار دارد:
بسم الله الرحمن الرحیم
بحقّ یاسین و القرآن الحکیم و بحقّ طه و القرآن و العظیم
یا مَن یقدر حوائج السائلین؛ یا مَن یعلم ضمیر الصّامتین؛ یا مُنفّس عن المکروبین؛ یا مُفرّجَ عن المهمومین؛ یا راحِم الشیخ الکبیر؛ یا رازق الطفل الصغیر؛ یا من لا یحتاجُ الی التفسیر؛ صلّ علی محمد و آل محمد و افعل بی ... ."
و اینگونه است که دعایی همیشگی و برای رفع همه حاجتها به ما آموختهاند تا پس از خواندن آن، حاجتهای خود را در نظر آوریم و به آنها دست یابیم.
ما نیز در این روز حزن اهل بیت (س) و در سالروز شهادت مادر گیتی، حضرت ممتحنه (س)، بر او و بر پدر و همسر و فرزندانش درود میفرستیم و زبان و دل خود را با فرازهایی از زیارت آن بانوی آبها و روشناییها، جلا میدهیم:
اللّهم صلِّ علی فاطمه و ابیها و بعلها و بنیها و السّرّ المُستودَع فیها بعدد ما أحاط به علمُک؛
یا مُمتحنه امتحنکِ اللهُ الّذی خلقک قبل أن یخلقک فوجدک لِمَا امتحنک صابره ... ."