داشتن «نقشه راه » برای برنامه های دینی نیازمند آن است که فکر آن در «حوزه ‏های علمیه» تولید شده باشد و به نظر من هنوز این اتفاق نیفتاده است. رسانه یک تریبون است و پشت صحنه این تریبون باید اتفاقاتی بیفتد که هنوز نیفتاده است. وقتی نظام جامع برنامه سازی دینی نداشته باشیم چه رخ می‏ دهد؟