جوشش شور حسینی در قالب شعر آئینی/ شرح یک عمر خادمی

به گزارش قم نیوز تمام عمر ۷۶ ساله‌اش را شاگرد این مکتب بوده است، خاطرات کودکی‌اش پر شده از بودن در هیئت‌ها و اشک در عزای امام حسین(ع)، از وقتی چشم باز کرده است یا با پدرش در هیئت امام حسین(ع) بوده و یا مادرش دستش را گرفته و به روضه قمر بی هاشم(ع) برده است، بعدها نمک این خاندان نمک گیرش کرد و او که تمام کودکیش را در مجلس روضه گذرانده بود خود روضه‌خوان مرثیه کربلا شد.
غلامرضا سازگار، مداح و شاعر نام آشنای کشور در سال ۱۳۲۰ در شهر قم متولد شد، در ده سالگی تحت تأثیر فرزند مرحوم آیت الله شرعی به امام حسین(ع) متوسل شد و با سعی و کوشش خود و البته یاری اهل بیت(ع) از استاد میرزا محمد فقیهی اجازه خواندن یافت و در محضر مرحوم حاج ملاحسین مولوی هم بهره برد و حالا بیش از ۴۰ سال است که در هیئت شاهزاده علی اکبر(ع) روستای کرمجگان قم هم نوحه سرای می‌کند.

عشق حسین(ع) با شیر از مادر گرفتم
از جرقه‌های ورودش به عرصه خادمی امام حسین(ع) که می‌پرسم از روضه‌های و هیئت‌های دوران کودکیش یاد کرده و می‌گوید: از همان کودکی مانند همه بچه شیعه‌ها در مجالس روضه اهل بیت(ع) بزرگ شدم، اما تحول بزرگ‌تر زمانی بود که در سن ۱۲ سالگی جرقه‌هایی از سرودن شعر در خود احساس کردم.
این شاعر آئینی که حالا سال‌هاست که در رسای اهل بیت(ع) قلم می‌زند بدون آموزش عروض و قافیه و در حالی که هیچ چیز از اصول شاعری نمی‌دانست شعرهایی بدون اشکال فنی می‌سرود و همه این‌ها را نتیجه لطف الهی و توجه اهل بیت(س) می‌داند.

از پایان خدمت به این خانواده که می‌پرسم می‌گوید «گویند که از عقیق شود رفع تشنگی، حاشا به من که معتقد این خبر شوم، زیرا که من عقیق لب لعل یار را، چندان که بیشتر بمکم تشنه‌تر شوم» عشق به حسین و این خاندان تاریخ مصرف ندارد.
حالا دیگر نزدیک به ۷۰ سال است که نشان خادمی و آل علی را بر گردن آویخته اما خستگی برایش نامی ناآشنا است، «خدمت گذاری این خاندان خستگی بر نمی‌تابد، هر چه انسان بیشتر در این خانه را بزند و در این راه قدم بردارد بیشتر مشتاق خدمت گذاری می‌شود من هم تا توان داشته باشم و صدایی در حنجره داشته باشم در رسای این خاندان خواهم خواند و غلامی این مکتب را خواهم کرد».

یادگارهای عزاداری سنتی
سازگار و سازگارها نمونه‌های باقی مانده از شیوه‌های اصیل مرثیه سرایی هستند که به دور از سبک‌ها و نمونه‌های نادرست عزاداری که حالا رواج هم یافته است برای ماندگاری و دوام این مکتب تلاش می‌کنند. وی معتقد است تغییر شکل و شیوه عزاداری در سال‌های گذشته اجتناب ناپذیر است اما آنچه اهمیت دارد حفظ سنت عزاداری است که باید به جای خود محفوظ بماند.
دشمن نمی‌تواند عزاداری امام حسین(ع) را ریشه کن کند و می‌خواهد با تهاجم فرهنگی در آن نفوذ کند
ورود موسیقی‌های غربی به مداحی‌ها بر اثر رواج رسانه‌های غربی آفتی است که این شاعر اهل بیت از آن ابراز نگرانی کرده و معتقد است این سبک‌ها در شأن مقدسات و اهل بیت(ع) نیست، دشمن امروز به این نتیجه رسیده است که نمی‌تواند عزاداری امام حسین(ع) را ریشه کن کند و می‌خواهد با تهاجم فرهنگی در عزاداری امام حسین(ع) نفوذ پیدا کند.
وی اعتقاد دارد رواج سبک‌هایی جدیدی که به اصل عزاداری لطمه‌ای نزند پذیرفته است، چرا که در مداحی باید موسیقی کلامی وجود داشته باشد بشر هم اساساً از موسیقی لذت می‌برد اما امروز می‌بینیم که بعضی از اشعار موسیقی‌های ناهنجار و غیرمجاز دارد، در صورتی که شعر اگر خوب باشد و محتوا داشته باشد در هر سبکی مورد رضایت مخاطب قرار می‌گیرد و ماندگارتر می‌شود.

کسب رضایت خدا و مردم
رضایت خدا و مردم اصلی است که سازگار معیار یک مداحی و مرثیه سرایی خوب برشمرده و اعتقاد دارد، ۴ نوع روضه داریم، اول روضه‌ای که آن را فقط خدا می‌پسندد، نوع دوم از روضه را فقط مردم می‌پسندند، برخی روضه‌ها را هم نه مردم می‌پسندند و نه خدا و نوع چهارم روضه‌هایی است که هم خدا و هم مردم می‌پسندند و مداحان باید به سمت روضه‌های چهارم بروند.

به توصیه این مداح اهل بیت(ع) اخلاص و هنر پیش شرط‌های ماندگاری در این عرصه است «اخلاص یعنی رضایت خدا را در خواندن خود لحاظ کنیم و هنر هم به این معناست که طوری بخوانیم که عاطفه و توجه مردم را برای دنبال کردن مرثیه تحریک کنیم که از این طریق عشقشان به اهل بیت(ع) بیشتر شود».

عاطفه در کنار بصیرت
سازگار شرط ماندگاری عاطفه اهل بیت(ع) را همراهی آن با بصیرت دانسته و معتقد است هیئت‌ها نباید در کنار مداح از واعظ غافل شوند چرا که روضه امام حسین(ع) اگر واعظ نداشته باشد همراه با بصیرت نخواهد بود عاطفه و آیت در روضه امام حسین(ع) باید همراه با بصیرت باشد.
از غلامرضا سازگار بیش از ۳۰ جلد کتاب با محتوای دینی و در قالب‌های شعر و مرثیه سرایی به جا مانده است

عشق به سرور و سالار شهیدان در این خانواده موروثی است حالا بعد از غلامرضا سازگار فرزندش نیز در این مکتب درس عاشقی آموخته است و حالا مداح و شاعر اهل بیت(ع) است، پدر می‌گوید که کودکی و جوانی خود را امروز در فرزندم زهیر می‌بینم و امید دارم که ثمره‌ای از خود در این راه باقی گذاشته باشم.
از غلامرضا سازگار بیش از ۳۰ جلد کتاب با محتوای دینی و در قالب‌های شعر و مرثیه سرایی به جا مانده است، به گفته وی «ماه خون گرفته»، «نخل میثم»، «نخلستان»، «صدف نبوت»، «بهار امامت»، «صیام تا قیام»، «آوای مجمع»، «مرآت ولایت» و «آتش مهر» از جمله کتاب‌هایی است که از عشق او به امام حسین(ع) و سایر اهل بیت(ع) بزرگوار سرچشمه گرفته است.

حالا این مداح اهل بیت(ع) افتخارش این است که در روضه‌های اهل بیت نشانی از اوست و می‌گوید روزی شیخ عباس قمی می‌خواست وارد صحن امیر المومنین(ع) شود و قصد زیارت داشت، حرم بسیار شلوغ بود و در اثر ازدحام جمعیت اجازه ورود به وی داده نشد، از زیارت که بازمی‌ماند می‌گویند هر کدام از این مردم که برای زیارت می‌آیند یک آقا شیخ عباس در دست دارند و حالا افتخار من در این است که هر کسی که مداحی می‌کند یک سازگار در دست دارد و همه این‌ها از اعتبار امام حسین(ع) است.
انتهای پیام/ 137