نقل ماجرای مباهله از سوی محدثان اهل سنت

به گزارش قم نیوز - حجت‌الاسلام سید حسین شفیعی دارابی- در متون تفسیری و روایی و تاریخی ما، روز بیست و چهارم ماه پر فضیلت ذی الحجه، به عنوان روز فرخنده «مباهله» یاد شده است و از آن زمان تا کنون، بیش از 14 قرن(1430 سال) می‌گذرد.

واژه «مباهله» به فتح «ها»، مصدر مزید از باب «باهَلَ» و مأخوذ از ریشه «بَهَلَ»، به معنی نفرین کردن همدیگر و دعای بد در حق یکدیگر کردن است.

برای روز بزرگ «مباهله»، ویژگی‌های متعددی مطرح است که برخی از آنها در زیر اشاره شده است.

برخورداری از مستندی قرآنی

ماجرای بزرگ «مباهَله»، از معدود وقایع تاریخی اسلام است که دارای مستند صریح قرآنی در آیه 61 سوره آل عمران است که در آن آمده است: «فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ».

باور فریقین به ماجرای «مباهله»

اگرچه وقوع ماجرای «مباهَلَه»، به نوعی مؤیّد ترجیح مذهب شیعه است، ولی از معدود وقایع تاریخی جهان اسلام است که باور به آن، خاص پیروان مذهب شیعه نیست بلکه محدثان بزرگ اهل سنّت همانند «مسلم» در صحیح خود و ابن عبّاس، «ثعلبی»، زمخشری و بسیاری دیگر از دانشوران اهل سنّت نیز در کتب تفسیری خود به نقل آن پرداخته‌اند و به آن باور دارند.

تبیین علت گرامیداشت روز مباهله

ممکن است این سؤال مطرح شود از زمان وقوع این حادثه تا کنون بیش از 14 قرن می‌گذرد پس چرا باید به تکریم و گرامیداشت این روز پرداخت؟

کارشناسان دینی علت‌های مختلفی را برای علت گرامیداشت و تجلیل از این روز بزرگ بیان کرده‌اند از جمله میرزا جواد ملکی تبریزی، در کتاب ارزشمند «المراقبات» به پاسخ از این پرسش، چنین نگاشته است: این روز از دو بعد اول ثبوت نبوت و دوم ثبوت ولایت شریف است که هر دو نظیر یکدیگر هستند که با اولى بناى اسلام و با دومى بناى ایمان استوار مى‌شود. یکى از علماى اهل سنت با تأمل در آیه مباهله و این که خداوند در این آیه على(ع) را نفس پیامبر(ص) خوانده و او را با پیامبر(ص) یکى دانسته است مذهب حق را تشخیص داده و شیعه مى‌شود.

انسان منصف باید به دلیل اینکه این مباهله روز ثبوت اسلام و ایمان است به شرف و کرامت آن معتقد شود. این کرامت را مانند کرامت ایمان به خدا، رسول، حجت‌ها، نشانه‌ها، کتاب‌ها و تمام رسولان او دانسته و بالاتر، این روز را برابر تمام نعمت‌هاى دنیا و آخرت بداند.

اعطاى انگشترى به فقیر در حال رکوع

میرزا جواد ملکی تبریزی، در بخش دیگری از کلامش، وجه دیگری را در زمینه علت گرامیداشت روز «مباهَلَه» ذکر کرده و چنین آورده است: این روز دارای ویژگی ممتاز و کرامت است و در این روز امیر مؤمنان(ع) انگشترى خود را در حال رکوع به فرد نیازمند اهدا کرد.

خداوند نیز او را در کتاب خود، به عنوان ولىّ مؤمنان معرفى کرده و صفات نیکى را براى او برشمرد: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا مَنْ یَرْتَدَّ مِنْکُمْ عَنْ دینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِی اللَّهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَ یُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنینَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْکافِرینَ یُجاهِدُونَ فی‌ سَبیلِ اللَّهِ وَ لا یَخافُونَ لَوْمَةَ لائِمٍ ذلِکَ فَضْلُ اللَّهِ یُؤْتیهِ مَنْ یَشاءُ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلیمٌ . إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذینَ آمَنُوا الَّذینَ یُقیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُونَ» (مائده .آیه ۵۴ و ۵۵) : «اى کسانى که ایمان آورده‌اید، هر کس از شما از دین خود برگردد، به زودى خدا گروهى (دیگر) را مى‌آورد که آنان را دوست مى‌دارد و آنان (نیز) او را دوست دارند. (اینان‌) با مؤمنان، فروتن و بر کافران سرافرازند. در راه خدا جهاد مى‌کنند و از سرزنش هیچ ملامتگرى نمى‌ترسند. این فضل خداست. آن را به هر که بخواهد مى‌دهد و خدا گشایشگر داناست. ولى شما، تنها خدا و پیامبر اوست و کسانى که ایمان آورده‌اند؛ همان کسانى که نماز برپا مى‌دارند و در حال رکوع زکات مى‌دهند».

انتهای پیام/138