آیا روحانی پس از مناظره با خیال راحت سر بر بالین گذاشت؟

به گزارش قم نیوز: در سال 92 زمانیکه محمدرضا عارف پا در میدان رقابت ها گذاشت آمده بود که بماند و خود را در معرض رای قرار دهد اما وی بر سر یک معامله سیاسی رئیس دولت اصلاحات با کارگزاران کنارگذاشته شد تا روحانی تبدیل به تک نامزد آنها شود آیا این معادله بار دیگر تکرار خواهد شد؟ یا آنکه روحانی تن به کناره گیری به نفع جهانگیری خواهد داد؟

کسی گمان نمی کرد اسحاق جهانگیری با سخنانش در مناظره روز جمعه به "بتمن" اصلاح طلبان تبدیل شود و قند در دل آنها آب شود. همان دقایقی جهانگیری کاملا طلبکارانه بانگ برآورد که آمده تا نماینده و تریبون اصلاح طلبان در انتخابات باشد و صدای آنها را به گوش همه برساند، توفان فعالین سیاسی اصلاح طلب در شبکه های اجتماعی به پا خاست و به تمجید از وی پرداختند.

تا اینجای کار جهانگیری از لاک نامزد پوششی خارج شد و تنها کسی که در صندلی دوم مناظرات احساس خطر کرد کسی نبود جز حسن روحانی. رئیس جمهور مستقر که در ساعات پایانی تن به ورود معاون اولش در نقش ضربه گیر داده بود، در همان حال به معادلاتی فکر می کرد که ممکن بود به ضررش تمام شود که البته شده است. روحانی با پذیریش چنین گزاره ای عملا قبول کرد توانایی رویایی با رقبا را ندارد و مجبور است به دوپینگ سیاسی تن دهد تا همین جای کار از اعتبار سیاسی وی در کارآمدی و توانمندی سخنوری که همیشه حامیانش به آن می بالیدند، به نحو چشمگیری کاسته شد. اما بدترین سناریویی که در ذهن حسن روحانی شکل گرفته دور خوردن از جهانگیری است.

مناظره نخست در روز جمعه ثابت کرد که با کنش های یک تنه جهانگیری در مقابل قالیباف، توانست تا روحانی را به حاشیه ببرد. هرچند شاید اصلاح طلبان و حامیان روحانی در مقابل دوربین ها این اقدام را ایجادحاشیه امن برای روحانی تفسیر کنند اما بدون شک به فرضیه کنارزدن روحانی به نفع اسحاق جهانگیری اندیشیده اند.

دیالوگ های دو طرفه جهانگیری – قالیباف تنها یک بازنده قطعی داشت و آن روحانی بود. معادله خطرناکی در سه ساعت مناظره روز جمعه شکل گرفت و فرضیه جایگزینی جهانگیری به جای روحانی در میان حامیان دولت پررنگ تر از همیشه شد.

روحانی نیز آنقدری از هوش سیاسی برخوردار است که رفتارهای پس از مناظره را در میان حامیان موقتی اش تجزیه و تحلیل کند. هر چند ضعف مفرط وی و دست ها لرزان و نگاه پر از یاس و ناامیدی اش، این فرصت را به اصلاح طلبان هدیه داد تا در هفته های مانده به انتخابات نظرسنجی ها را با دقت بیشتری رصد کنند و بازی جدیدی آغاز کنند. بازی که از شنبه صبح با خبر اول شدن جهانگیری در صفحه نخست روزنامه های اصلاح طلب وارد فاز جدیدی شده است.

حال پس از بازخوردهای ایجاد شده در سطح افکار عمومی بسیار سخت است تا اصلاح طلبان از خیراحتمال پیروزی جهانگیری در انتخابات بگذرند. اما در این بین روحانی دیگر آن مرد سابق نخواهد بود وی در حال حاضر به مرکز ثقل مذاکرات برای کنار کشیدن به نفع نامزد صددر صد اصلاح طلب تبدیل خواهد شد.

رئیس جمهور این سوال را بدون شک از ذهن گذرانده که اگر روزی اصلاح طلبان صریحا از وی بخواهند براساس نظرسنجی ها و شانس بالای پیروزی جهانگیری به نفع وی کنار بکشد، چه پاسخی باید به آنها بدهد؟ روحانی پیروزی اش را در سال 92 مدیون جریان اصلاح طلب و حمایت های آنهاست.

در آن زمان ایثار و فداکاری عارف بود که او را به پاستور رساند و اینک یوم الحساب بسیار نزدیک تر از آنچیزی است که روحانی گمان می کرد. اینبار نوبت فداکاری روحانی است و دیگر خبری هم از حمایت های هاشمی، حامی بزرگش نیز نیست.

بدون شک اصلاح طلبان نیز به این راحتی ها از فرصت پیش آمده نخواهند گذشت و اظهارات برخی از فعالین سیاسی آنها نیز طمع دور زدن روحانی را در دل آنها انداخته است. آنها می دانند ممکن است معادلات سال 1400 آنچنان نیز به نفع آنها نباشد و حتی ممکن است نامزدی مانند جهانگیری نتواند وارد گود رقابت های ریاست جمهوری شود، پس چه بهتر است که در روزهای کنونی که بخت در خانه آنها را زده از کنارش به سادگی نگذرند و نقد را به نسیه نفروشند.

حضور یک اصلاح طلب تمام عیار هرچند کارگزارانی در سال 1396 در پاستور می تواند نوید بخش سکانداری دستگاه اجرایی تا سال 1404 باشد. همین معادلات و تغییر باد در مسیر انتخابات است که باعث شده تا روحانی دیگر به سادگی سر بر بالین نگذارد و خود را در موقعیتی ببیند که با دست خود، فرصت را برای اصلاح طلبان فراهم آورد تا وی را دور بزنند.

به هر حال هر آنچه نتیجه انتخابات باشد، روحانی بازنده اصلی آن حتی در صورت پیروزی خواهد بود. با پذیرش ورود نامزد پوششی، عملا نشان داد در قامت رئیس جمهور هم نمی تواند از دستاوردهای نداشته اش دفاع کند و این یک شکست حیثیتی برای او بود. در زمان تبلیغات و رقابت ها نیز جهانگیری بالاتر از روحانی در نظرسنجی های اصلاح طلبان و حامیان دولت قرار گرفته است و این نیز یک شکست فاحشی است که معاون اول دولت نسبت به رئیس جمهور مستقر ارجحیت پیدا کرده و حتی اگر جهانگیری به نفع روحانی کنار برود، سایه سنگین او تا پایان کارش روحانی را رها نخواهد کرد و اینبار بعلاوه دو مدیون اصلاح طلبان خواهد شد.

در حالت دیگر نیز اگر وی مجبور شود غرور خود را کنار گذاشته و به نفع جهانگیری کنار رود، به اولین رئیس جمهور تک دوره ای جمهوری اسلامی تبدیل خواهد شد و تا ابد با این برچسب شناخته خواهد شد. در نهایت نیز در صورت شکست احتمالی از رقبای سیاسی اش، دو باخت خواهد داد، یک باخت به نامزدهای اصولگرا و یک باخت دیگر شماتت و سرزنش حامیانش خواهد بود که او را به خاطر این شکست و عدم توانایی در جلب افکار عمومی رها نخواهند کرد و روحانی برای همیشه بازنشسته خواهد شد.

انتهای پیام / 136