نهضت سواد آموزی ، مقدس ترین دستاورد انقلاب اسلامی

به گزارش قم نیوز امروزه پیشرفت تمدن ها و جوامع به میزان زیادی در گرو جایگاه، اهمیت و توسعه ی حوزه علم و آگاهی نیروی انسانی است. هر قدر این هدف در اولویت برنامه ریزی ها و سیاستگذاری های کلان باشد. تعامل و درک محیط پیرامون راحت تر و مسیر توسعه ی پایدار هموارتر خواهد بود. به سبب اهمیت سواد و علم در ارتقا رشد و کمال فکری و فرهنگی تمدنها نهادهای بین المللی و یونسکو یک دهه را به همین نام(سواد آموزی) نامگذاری و روز ۸ سپتامبر را روز جهانی سوادآموزی معرفی کردند.
در اندیشه ی بنیان گذار کبیر انقلاب نیز کسب سواد و علم آموزی در ردیف بنیادی ترین نیازهای حیاتی انسان مانند مسکن و بهداشت جایگاه مهمی دارد در سیره ی اعتقادی و اندیشه ی فرهنگی ایشان علم و دین به مثابه ی دو سلاح مقدس می تواند سعادتمندی یک جامعه را تضمین کند و ضعف در هر دو حوزه را روزنه ای برای هجوم انحرافات و استیلای نفاق در جامعه می دانند. با توجه به این مهم امام (ره) آغازگر یک حرکت جمعی فرهنگی یا به عبارتی قیام فرهنگی در کشور بعد از انقلاب شدند و نهضت سوادآموزی را در قالب یک سازمان کارامد پی ریزی کرد ایشان با فرمان سال۵۸ مبنی بر تشکیل نهضت سواد آموزی امت مسلمان و انقلابی را متوجه عزم ملی در جهت ریشه کنی رفع این محرومیت فرهنگی نمود این حرکت به تدریج سرآغار تحقق مقدس ترین دستاورد انقلاب شد که دو هدف اساسی را دنبال می کرد نخست رفع بی سوادی و دوم ارتقا جایگاه علم آموزی و آموزش عالی و در نهایت قطع وابستگی فرهنگی از نظام سلطه بود.
برداختن به سوادآموزی و بالا بردن سطح علم و دانش در نظام فکری اسلام جایگاه ویژه ای دارد اسلام دین دانش و تعلم است که افزایش با سوادی را مبنای تربیت اسلامی می داند. قرآن کریم(در بیش از ۷۵۰ آیه) ،سیره ی نبویی و سنت علویی ما بارها بر لزوم و اهمیت کسب دانش تاکید داشته است نخستین دعوت این دین تعلم محور،نیز به امر خواندن بوده است . و این نشات گرفته از تاکید موکد اسلام بر علم آموزی است کمای این که در برخی آیات نیز بر توسعه ی دانش تا پایان عمر ترعیب می کند.
به نوعی می توان گفت انقلاب اسلامی سال ۵۷ در محتوا و عمل انقلابی فرهنگی مبتنی برپایگاه دینی بود هدف این انقلاب احیای اسلام ناب و حاکمیت اصول و موازین قرآنی است بر اساس این رهیافت نظری که دین (مشخصا مکتب تشیع) توانسته بر پایه ی سرشت پویا و خاص و نظام ارزشی که دارد چهارجوبی از یک جامعه ی سیاسی آرمانی را ارئه دهد بخشی از این سرشت اجتماعی، آگاهی بخش و بیدار محور اسلام، لزوم دوری از جهل و بی سوادی فارق از مرزهای جنسیتی، قومی، طبقه ای و مبتنی بر عدالت در اموزش است که الهام بخش تحقق ارزش های اجتماعی و تربیتی اعتقادی بوده است بر همین اساس و با دور اندیشی بنیان گذار انقلاب یک سال پس از انقلاب ۵۷ ،نهضتی فراگیر برای مبارزه با بی سوادی شکل گرفت.

تا بیش از انقلاب (بر اساس سرشماری نفوس مسکن سال ۵۵ )۵۲ درصد از جمعیت ۶ سال به بالای کشور بی سواد بودند فاصله ی جنسیتی بین زنان و مردان از حیث تحصیلات ۲۴ درصد بود،درصد با سوادان جامعه چیزی حدود ۴۷/۵ -یعنی امار باسوادان جامعه از نصف جمعیت واجد شرایط با سوادی نیز کمتر بوده است سال ۵۵ امار با سوادی در بین مردان ۵۹ درصد و برای زنان نیز ۳۵ گزارش شده یعنی امار مردان باسواد کل کشور ۲۴درصد بیشتر از کل کشور(سواد نیوز). با توجه به تمرکز نظام منحط پهلویی بر شهر و شهرنشینی، در نقاط روستایی حدود ۷۰ درصد جمعیت مردان و زنان بی سواد بودند.این رقم به شکل خاص برای زنان حدود ۸۳ درصد جامعه زنان روستایی را شامل می شده است(همان).این در حالی است که پس از پیروزی انقلاب به فاصله ی هر چند سال انجام سرشماری نفوس و مسکن تحول و تغییرات محسوسی در حوزه سوادآموزی رخ میداد.طی ۴ دهه ی گذشته از انقلاب نرخ باسوادی در کل کشور به بیش از ۹۶ درصد و تعداد بی سوادان(نه مطلق ) به کمتر از ۵ درصد رسیده است از طرف دیگر شکاف جنسیتی نیز در بین زنان و مردان کاهش چشم گیری یافته بطوری که این رقم به کمتر از ۵ درصد رسیده است. میزان با سوادی در نقاط شهری و روستایی افزایش داشته و برابر برخی آمار حتی در دور افتاده ترین و محروم ترین استانها به بیشتر از ۸۵ درصد رسیده است. سرعت رفع بی سوادی تنها در فاصله ی بین ۹۰ تا ۹۵ ، ۱۴ درصد بوده است که نسبت به دوره ی مشابه و بعضا دوره های گذشته خیره کننده است. به هر روی وضعیت کنونی برکت انقلاب و مجاهدت ملت و مسئولان انقلابی در پیروی از فرمان امام خمینی (ره) و عمل به اساسنامه و آرمان های مقدس نظام است.

انتهای پیام / 137